Reisverslag van mijn vakantie in 2020 op het grootste eiland in de middelandse zee. Tijdens de Corona tijd was het geen reis naar een verre bestemming geworden maar enigzins dicht bij huis. Maar wel een reis met veel cultuur en een kleine beetje natuur. Ondanks dat het nog Europa is, wel op de rand leek het wel of je heel ver weg was. Een rondreis op het eiland door de kleine dorpjes over bergweggentjes maar ook in de grote steden als Catania en Palermo waarbij het verkeer bijzonder druk was..
Reizen in deze tijd is spannend, Corona ofwel COVID-19 zorgt er voor dat ik geregeld de reisplannen moet bijstellen. Maar ruim 2 weken van de te voren toch besloten om te gaan reizen. Italie blijft een geel gebied en het is dus verantwoord om op reis te gaan. Ondanks dat de voorbereiding al in februari heb gedaan nu toch alles nalopen om te kijken of hotels nog wel beschikbaar zijn, of de huurauto nog wel te krijgen was. En zo kom je er achter dat je soms goedkoper uit bent door een boeking opnieuw te doen omdat de prijzen lager zijn geworden.
Na lange tijd van onzekerheid of reizen in Corona tijd wel verantwoord was toch de beslissing genomen om te gaan reizen. De reis naar Praag was een paar weken eerder goed verlopen dus nu op naar Catania op Sicilië Italië aangekomen voor een 19daagse rondreis over het eiland. De reis liep comfortabel. Bij Snep in Eindhoven aangekomen konden we gelijk door naar de luchthaven. Het was vrij rustig en het vliegtuig zat voor driekwart vol. Ik had 3 stoelen voor mij alleen ondanks bij het inboeken leek of ik links en rechts iemand had zitten. Lang leven Rayanair. De shuttle service van het hotel stond klaar, maar liep er bijna langs, ze hadden geen bevestiging meer gestuurd dus ik wist niet of het wel geregeld zou zijn. In 15 minuten na landen was ik al in het hotel. Alleen heb ik de verkeerde kamer gekregen en die kunnen ze nu niet meer omboeken, morgen ochtend zouden ze het regelen. Het is nu toch laat en wil toch gaan slapen. Lekker met de ramen open en zonder airco, de temperatuur zou gaan zakken naar achttien graden.
Na een heerlijke lange nacht te hebben gehad werd ik wakker van het koele briesje wat de kamer binnenkwam, lekker ontwaken zonder wekker dus. Een mooie start van de vakantie.
Bij het ontbijt is het wel duidelijk dat ze hier de Corona maatregelen aanzienlijk serieuzer aanpakken dan in Nederland, mondkapjes zijn binnen verplicht, dus als je van je stoel opstaat om wat van het buffet te halen moet de een mondkapje dragen.
Terwijl ik van het ontbijt aan het genieten ben wordt ik door het hotel gebeld. Mijn kamer met terras is nu beschikbaar. Dus na het ontbijt even verhuizen. Nu met zicht op de Etna vulkaan, en een groot balkon.
Koffer voor 5 dagen uitgepakt en daarna een wandeling naar de stad over de uitgestorven promenade. Een supermarkt gevonden en wat drinken gehaald. Wijn is hier heel goedkoop en zelf in kleine pakjes verkrijgbaar. Zoals we in Nederlands pakjes drinken kopen. En de wijn smaakt ook nog goed.
Terug in het hotel in mijn reisgids info gelezen over Catania en de turbulente geschiedenis. En daarna in mijn eerste leesboek een start gemaakt van bijna 100 pagina's, terwijl ik op mijn terras zat en mijn ogen met regelmaat dicht vielen. Toch nog best moe. Maar het is vakantie, dus het mag en dus zo nu en dan een kort slaapje.
De temperatuur is lekker, niet al te warm, maar lekker genoeg om met korte broek aan te ontspannen.
In mijn wandeling ben ik niet een restaurant tegen gekomen wat ook open is, buiten een wok restaurant, maar dat is wellicht later een optie, maar nu niet. Vanavond het restaurant vlak bij het hotel proberen, het is niet de goedkoopste, maar staat wel goed aangeschreven in tripadviser.
Nog even gevraagd aan de receptie of er een binnendoor weg is naar de luchthaven, want achter het hotel ligt een park, met aan de andere kant de luchthaven. Die moet er zijn, dus donderdag de auto lopend gaan ophalen.
Nu omkleden en (hopelijk) van de Italiaanse keuken en wijn genieten.
Morgen een culturele dag om de oude stad te gaan ontdekken.
Na heerlijk lang geslapen te hebben en een lekker ontbijt was het vandaag de planning om wat te gaan doen.
Dus om 8.00 uur was ik aan de wandeling naar de oude stad Catania. De pendelbus rijdt niet, maar het is een half uurtje lopen dus goed te doen.
De weg er na toe was wel troosteloos, veel betonnen leegstaande bouwwerken, maar dat had ik gelezen dat dit vaker gaat voorkomen.
De eerste stop was de Cattedrale si Sant Agata. Een van de eerste heilig verklaarde vrouwen in de geschiedenis van de katholieke kerk, in derde eeuw was ze zwaar gefolterd door de Romeinse overheersing die toen over het gebied heerste. Ze is nu de bescherm vrouw van Catania. De stad is trouwens 2 maal zwaar beschadigd door uitbraak van de Etna. De kathedraal is in 1092 gesticht maar in 18de eeuw herbouwd. In de kathedraal liggen de lichamen van Frederik I en Frederik II die in de 14de eeuw de scepter zwaaide over het eiland als Noormannen.
Op het plein Piazzo Duomo is nog een obelisk van zwarte olifant, niet zo bijzonder. Het kleine marktje waar de verse vis wordt verkocht onder de luid sprekende visverkopers in het bijna schreeuwende Italiaans. Leuk om er bij te staan maar het is me iets te druk met mensen en dus het risico van COVID 19
Een klein stukje verder ligt de oudste universiteit van het eiland. Mooi in Barok stijl opgetrokken enorm gebouw. Een paar honderd meter verder liggen de opgravingen van het Romeinse amfitheater. Niet heel erg bijzonder, maar wat wil je, als ik anderhalf jaar geleden de grootste in Rome nog heb mogen zien.
Het contrast van de opgraving met de kerk op de achtergrond is wel bijzonder.
Weer een stukje terug lopend door de Via Crociteri waan ik me in de 18de eeuw. Deze wijk/straat ligt een flink stuk hoger, dat komt door de vulkaan uitbarsting die hier een flinke lavastroom neerlegde. Met veel kerken en mooie barokke gebouwen.
Om de hoek ligt het een klooster Chiesa San Dominico. De gevel is zwaar beschadigd of niet af. Het is een van de grootste klooster complex van Europa, alleen is de toegang gesloten, en er staat een mannetje die heel goed Italiaans spreekt maar verder niks. Dus ik kom er niet achter. Maar als ik weg loop en me in een van de drie woordjes Italiaans verontschuldig met excusio lacht de man zegt wat in vriendelijk toon terug.
De wandeling gaat via kleine weggetjes door de stad via een oud Romeins complex maar wat dicht is. De volgende stop is bij het kasteel van de Noormannen. Castello Ursino. Vrij vertaald Berenkasteel, het werd in de 13de eeuw gebouwd en is onverslagen gebleven. In de 18de eeuw was het in gebruik voor de troon van
Keizer Frederik uit Oostenrijk en diende later als gevangenis. Een mooi tentoonstelling van de verschillende heerser van dit gebied.
Mijn voeten beginnen wel pijnlijk te worden en het is intussen 12 uur.
Even een flesje water gekocht want het water uit de kraan smaakt erg naar chloor en op een bankje in een parkje wat rust genomen. De temperatuur is flink opgelopen en het is best warm als je actief bezig bent.
Nog een half uur terug lopen naar het hotel. Even opgefrist en een koffie besteld en in de mooi tuin van het hotel opgedronken
Een middag dutje en de rest van de middag op mijn balkon gelezen en ontspannen.
Vanavond wordt het pizza voor het eten, ik heb er al de hele dag zin in.
Ik schrok wakker van mijn wekker. Gisteren iets te veel wijn gedronken. Vannacht bezoek gehad van volgens mij een hele muggen familie, want mijn benen zitten onder de bulten die enorm jeuken enorm. Terwijl de Etna donkere wolkjes laat ontsnappen uit zijn hoogste krater geniet ik van het lekkere ontbijt met een heerlijke cappuccino. Na het ontbijt een wandeling door het park achter het hotel gemaakt en een binnendoor weg gezocht en gevonden naar de luchthaven. Dat scheelt me weer een taxirit morgen als ik de huurauto op ga halen. Verder nog wat boodschapjes gehaald voor de komende dagen en met een lekkere vooral goedkope fles citroen likeur (Limancello) kost in Nederland 10 maal zo veel, de middag doorgebracht. In het hotel een comfortabele stoel, of bank of cocoon ontdekt met veel kussens in de groene tuin waar ik in alle rust heb gelegen met lekkere muziek. Veel gelezen en zo nu en dan even de oogjes dicht gehad. Niks spectaculairs dus. Gewoon rust en vakantie onthaasten.
Het was vandaag een warme en benauwde dag. Na het ontbijt nog even ontspannen en gelezen in de tuin. Iets voor half twaalf de wandeling door het park gemaakt naar de luchthaven. Daar was de controle hoog. Niemand komt zonder vliegticket de terminal in. Gelukkig kon in het huur bewijs van de auto reservering laten zien, anders was ik niet binnen gekomen, maar ook hier werd je gescand op temperatuur. Bij de verhuur maatschappij werd ik snel, voor Italiaanse begrippen althans geholpen en kon naar de parkeergarage lopen waar verschillende verhuurmaatschappijen zitten. De auto, een zilvergrijpen Renault Clio, met flink wat krassen en deuken stond klaar. Ik kon nog meer krassen ontdekken dan op het papier stonden, gaat wat betekenen hier met rondrijden. Na het starten merkte ik dat de motor nog eens onderhoud nodig had, maar was volgens de medewerker geen probleem. Hmm vreemd. Ik kon makkelijk naar het hotel rijden. Daar aangekomen mijn telefoon gekoppeld zodat mijn eigen muziek heb. Maar ik moest eerst de taalinstelling zien te vinden. Want hoe mooi het Italiaans ook is, het is toch lastig om te lezen. Ik kom er achter dat de auto ook navigatie heeft, dus dat is mooi meegenomen, scheelt me weer geklungel met de navigatie app op mijn telefoon. Tevens kom ik er achter dat het een diesel is, en dat met de lage diesel prijs van 1.25 euro en een verbruik van 1 op 25 nog eens een mooie meevaller. In de middag in de tuin in de ligstoel, slash cocoon gelegen en gelezen en wat geslapen. Vanavond relaxen in het restaurant van het hotel gezien het hier de laatst nacht is. Eerst nog even op mijn balkon lekker wat Limanchello gedronken en het verslag geschreven terwijl ik werd gebeld door het hotel in Palermo met het vriendelijke verzoek om over 5 dagen wel voor 17.00 uur in te checken. En een onbekend nummer uit Nederland. Die maar even laten gaan, ik heb vakantie. Geen voicemail of mail dus niet belangrijk.
Om 7.00 uur opgestaan, wat bij nader inzien veel te vroeg was. Ik moet even wennen dat de reis afstanden aanzienlijk kleiner zijn dan vorig jaar in Canada.
Na het ontbijt, koffer gepakt en hotel in Catania verlaten. Met mijn Clio aan het verkeer wennen maar dat ging snel. Nog even de tank vol gegooid omdat ik niet weet hoeveel tankstations er gaan komen.
Een klein stukje snelweg gereden om de tweede stad van Sicilië te verlaten. Al snel kwam ik op de plaatselijke wegen terecht met ook hier veel rotondes. Met het verschil dat ze aanzienlijk minder overzichtelijk zijn en terwijl in langzaam de Mount Etna begin op te rijden ze ook uit verschillende hoogtes komen.
De weg wordt steeds smaller als ik het dorpje Nicolsi in rijdt. Het ligt op de rand van het natuurpark waar de Etna in ligt. De straten zijn smal, de wegen zitten vol gaten en druk met verkeer. Mijn eerste kennismaking met de kleine dorpjes en straten op het eiland. Op het moment dat de bebouwing stopt neemt de hellingspercentage van de weg enorm toe. De klim op de Etna is een feit. ik ga aan de Zuid kant de berg op. Op grote afstand is te zien dat er grote dikke rookwolken uit de berg komen. Met vele bochten klim ik omhoog naarmate ik hoger kom begint het landschap steeds donkerder te worden. Vele lavastromen zijn te ontdekken waardoor soms alleen een dak van een huis nog te zien is als een vaag overblijfsel van de enorme verwoestende kracht van de lava stromen. Naarmate ik dichterbij het hoogste punt kom wat je met de auto kan bereiken wordt de weg weer breder en minder stijl. Een paar grote gebouwen staan hier en de lift die je nog eens 500 meter hoger brengt.
Ik rijdt een stukje verder naar de krater Silvistri.
Je verzint het niet...
De enorme parkeer plaatsten zijn vrijwel helemaal leeg.
Bij een toeristen / informatiecenter kom ik er achter dat een ticket voor de kabelbaan 30 euro kost en nog eens 22 euro voor een stuk met de bus en dan ben je nog niet aan de top. Gezien de dikke rookpluimen die de Etna aan het produceren kies ik er voor om niet dik 50 euro te betalen voor iets wat je niet kan zien en ook nog gevaarlijk is, want als de wind die hier krachtig is kan natuurlijk opeens draaien.
Ik rijd via de Oost kant de vulkaan af. Het is hier een stuk groener dan aan de zuid kant. Vrijwel het eerste gebouw wat ik in Zaffera Etna tegen kom is mijn hotel.
Ik ben veel te vroeg dus kies ervoor om even door te rijden het dorpje in, wat ook smalle straten zijn, maar niks zegt me om hier te stoppen, dus ga ik weer omhoog naar het hotel. Wat waarschijnlijk een heel mooi uitzicht heeft op de kust, maar het is erg bewolkt, dus ik zie alleen het dorpje liggen.
Gelukkig kan ik wel al inchecken, een kamer upgrade er gratis bij.
Mooi hotel wat veel gangen heeft met vele terrassen en een mooie ligging.
Mijn eerste boek uitgelezen en vast ingelezen voor de dag voor morgen.
Na gisteravond een heerlijke carpaccio en risotto en ontzettend smaakvolle wijn te hebben gedronken was het verblijf in Zafferana di Etna maar 1 nacht. De route liep vandaag via kleine plaatsen en smalle en bochtig wegen naar Taorima. Maar de korte rit van maar 60 km naar Francoville di Sicillie koste me bijna 2 uur. Ik heb merendeel in de tweede versnelling gereden. Met veel wielrenners die de rondje rond de Etna maken Met het raampje open slingerde ik door het landschap van wijngaarde en droge akkers met bouwvallige schuurtjes. In het pittoreske plaatsje Solicchata wat boven op de berg ligt heb je mooi uitzicht op het plaatsje Francoville. In dit gebied zijn er enorme gevechten geweest tussen de Noormannen en de troepen van het Oostenrijkse hof. In de 17de eeuw moesten de Noormannen het gebied en uiteindelijk het eiland verlaten die daarna door de Habsburgse werd geregeerd. (een link naar mijn bezoek aan Praag, 6 weken eerder). In Francoville een wandeling door het dorp gemaakt wat vol staat met kerkjes. De bedoeling was de wandeling maken rond het middeleeuwse fort Motto Camastra of wat er van overgebleven was naar de Alcatara rivier. Hier moest een mooi gebied zijn die ik niet had gevonden. De zeer slechte wandelpad wat er pittig was om te wandelen was halverwege afgesloten. Terwijl ik de waterval hoorde. Nog even gestopt bij de kloof van Alcantara, maar dat is een grote toeristische gebeuren waar je 30 euro moet betalen om te wandelen. Dus die sla ik even over. Dit kan nooit zo mooi zijn als de kloven in Canada. De rit gaat verder naar de eind bestemming. Een 45 minuten rijden. De weg is wat rechter maar de snelheid komt niet boven de 60 km per uur. Mijn hotel ligt op de steile heuvel waar Taorima bekend om staat. In het naast gelegen Nexus is een en brede boulevard. Maar hier is de weg zo stijl dat je een kabelbaan nodig hebt om van het strand naar het centrum te komen. Of 250 m recht omhoog klimmen. Dit is dan ook van de reden dat hier zoveel Griekse en romeinse bouwwerken zijn. Terwijl Nexus door de Etna een keer is vernietigd en daarna door enorme vloedgolf is Taorima in takt gebleven. Het file parkeren op een helling van ruim 30 graden was wel een uitdaging. Maar de auto staat nu mooi in het vak. Hoe ik weg kom is een issue voor over 2 dagen. Een korte wandeling door de stad gemaakt wat ook weer heel wat klimwerk betekend. Om even te kijken hoe het er uit ziet. Ondanks het een van de grote toeristische trekpleister is het niet overdreven druk. Nog een lekker ijs gegeten terwijl ik terug loop naar het hotel om van het fantastische overzicht te genieten. Een plaatje uit elke reisgids van een Italiaanse vakantie. De tuin vol bloemen ruiken sterk met de guur van lavendel en volgens mijn tijm vermengd. Een glaasje limancello erbij en ik voel me als een god in Italië. Vanavond wat klimwerk voor het zoeken naar een restaurant in de stad.
Vandaag stond op het programma om Taorima te ontdekken. Na een heerlijk en sfeervol ontbijt met een fabuleus uitzicht naar het vaste land van Italië, de wandelschoenen aangetrokken en op stap de hoogte in. De eerste stop was het plaatsje Castelmola wat bovenop een rots ligt tussen Nexus en Taorima. Dit was een klim via de oude stad via heel veel trap trede om een hoogte verschil van bij 350 meter te overbruggen. Dat was dus hard werken. Eerst in de oude stad de met de zuidelijke toegangspoort wat stam uit de 15de eeuw. Naar het dorpje toe, terwijl de baai staat verder komt te liggen wordt de mount Taora steeds duidelijker zichtbaar waar de Grieken in de 3de eeuw VC heb hun nederzetting gingen opbouwen. Vanuit het kerkje Chiesa Madonna della Rocca, wat bovenop de berg ligt net onder het kasteel is een mooi overzicht van het enorme Grieks/Romeins theater te zien wat midden in het dorp ligt, en bijna 20% van de oppervlakte claimt van de berg. Terug lopend via een trappen gang kom ik uit op de Noord kant van de oude vestigingsmuur, met zijn poort. De volgende stop was het theater complex wat nog vrij goed in staat is met een deel van de achterwand en de gangen stelsels. De gids geeft een duidelijk en gedetailleerd beeld van het complex wat door de Romeinen in de eerste eeuw hebben aangepast. Het is het best bewaarde theater complex buiten Griekenland. Het verschil tussen een theater en een Colosseum is me nu ook duidelijk. Na 400 jaar is het complex aangepast om er ook spelen gehouden te kunnen worden. Dat betekende de eerst rij van de tribune werd weggehaald om meer ruimte te krijgen. De beelden van de Griekse goden hebben plaats gemaakt voor enorme pilaren. En de Griekse tempel is vernietigd. De tocht was bijna ten einde, nog een kort stukje door de oude stad, het energie batterij was leeg dus een broodje en wat verse jus gegeten en gedronken. Terug bij het hotel een kamer wisseling want de airco was kapot en had dus erg slecht geslapen. De kamer is er alleen beter op geworden. Vandaag 15 km gelopen met 900 hoogte meters, en die voel ik. Heerlijk gegeten was wel wat duurder maar na zo'n intensieve dag mocht het wel even. Morgen gaat een lange dag worden naar Palermo met 2 stops onderweg.
Deze nacht weer lekker geslapen met de airco aan. Het koste me ook moeite om op te staan, maar gezien het een lange dag zou worden na 1 maal snoezen toch maar opgestaan het ontbijt was weer goed verzorgd. En na een tweede portie tiramisu en een tweede cappuccino was het toch tijd om te vertrekken. Koffer gepakt en de klim naar boven naar de auto. Toen werd het even spannend, proberen op de steile helling weg komen uit het rijtje auto's wat 10 cm uit elkaar stond. Maar ik had geluk, de auto voor me was weg. Dat scheelde flink wat geklookt om weg te komen. Al snel was ik de stad uit, maar mijn navigatie wilden me via het binnenland sturen. Dus toch lekker eigenwijs en op de borden letten. En ik zat als snel op de autostrade naar Mensina. Dit is het punt waar men met de veerboot vanuit de laars uit Italië op het eiland kan komen. Je ziet de bergen van het vaste land dan ook liggen. Dit stuk snelweg heeft wel tunnels maar die zijn een paar 100 meter lang, dus met zonnebril op wel te doen. Maar toen de route meer naar het westen ging werden de tunnels kilometers lang, en merendeel onverlicht. Dus toen begon het gekloot van wisselen van zonnebril en gewone bril. Maar op een gegeven moment was dat niet meer nodig omdat ik meer in tunnel was dan daarbuiten. Na dik 2 uur rijden kwam de afslag naar Castelbueno. Het leuke dorpje wat via slingerwegen te bereiken is. Het heeft een middeleeuws kasteel wat robuust op het hoogste punt staat. Een museum binnen viel een beetje tegen, was van alles wat. Het 14de eeuws kasteel Castello dei Ventimiglia is door een rijke adellijke familie gebouwd maar het eigenlijk geen strategische ligging. Het dorpje met de kerken is er langzaam om heen gebouwd. Het heeft wel een leuke sfeer. Dezelfde weg terug naar Cefalu. Met een stuk langs de kust, waar de weg echt tegen de zee ligt, terwijl de lucht donker wordt worden de golven hoger, en of het nu de regen of het spetterende zeewater was wat op mijn vooruit aan kwam weet ik niet. In Celafu begon de tijd de dringen, ik moet namelijk voor 16.30 in Palermo zijn op verzoek van het hotel. Dus niet te veel zoeken naar een parkeerplaats en daar wat meer betalen. Via de mooie en brede boulevard naar het puntje gelopen met hoog boven de stad op de rots de ruïnes van het fort zichtbaar. Maar het hoogtepunt hier is de kathedraal. De Dumono di Cefalu is een bouwwerk met de verschillende bouwstijlen, in 1154 gebouwd door de Noormannen, maar daarna door de perzen aangepast. Helaas was het gesloten i.v.m. Het tijdstip en het ontbrak me aan tijd om te wachten, Op naar Palermo, Daar waar ik het verkeer in Catania al erg vond, wed het hier nog erger. Wat een zooitje. Het rijd door elkaar heen, voorrang moet je nemen, en als voetganger kan je gewoon oversteken. Auto moet stoppen, maar de brommers en scooters die links en rechts inhalen zijn het ergste. Bij het hotel aan gekomen, kreeg ik de opdracht rijd naar de parkeergarage, maar na flink draaien en keren kom ik er achter dag het vol zit. Dus maar zoeken naar een plekje ergens in de stad. Vergeet het maar. Dus terug bij het hotel, geef ik aan dat ik een hotel moet zoeken met parkeerplaats wat dit gaat heg niet worden. De alleraardigste receptioniste pakt de telefoon, vloekt een beetje en zegt... Het is geregeld de auto wordt zo opgehaald en wordt geparkeerd. Als ik vertrek wordt hij weer gebracht. Hmm vreemd, zal we, de Italiaanse manier zijn. Hopelijk zonder of krassen. Lekker gegeten en me gaan voorbereiden om het openlucht museum te bezoeken.
Na lekker geslapen te hebben wordt ik wakker in mijn enorme 2 kamer hotelkamer. Mijn wasje van gister avond is bijna droog. Dus even opzij leggen in mijn keuken om lekker te douchen.
Ook hier in prima verzorgd ontbijt. Daarna de stad in. Het werd een intensieve dag, deels door het velen lopen maar vooral van de vele bijzondere gebouwen.
Op nog geen 5 minuten afstand het opera gebouw. De grootste van Italië.
Daarna op weg naar Quatri Qonti, wat gezien wordt als het middelpunt van de oude stad, met op 4 hoeken van de huizen beelden en water reservoirs. Hetzelfde als in Rome, om de hoek ligt het grootte Fontijn complex Fontana Pretoria en de 14de-eeuws kerk Chesa di Santa Catarina, wat en combinatie is het een gotische kerk en met rode ronde koepels uit de Perzische tijd. De wandeltocht ging verder naar de haven en zijn toegangspoort., de twee huizen die hier nog staan zijn elkaars spiegel. De wandeling loopt weer terug de stad in, een opmerkelijk oude kerk van de 12de eeuw met romaanse bouwtechniek, della Magionere o della SS Trinta. Ze waren het aan het klaarmaken voor een trouwerij.
De wandeling ging verder naar de Jezus kerk, wat van buiten niet zoveel voorstelt, maar van binnen erg mooi is en helemaal voorzien is met witte beelden, ontelbaar veel. Zelfs zo veel dat het erg druk was voor het oog, je weet gewoon niet waar je moeten kijken. De rode pilaren geven het nog een beetje structuur. Via een marktje en de wat arme beurt kwam ik in het noordelijkste punt aan. Hier is het verkeer enorm drukte, de snelweg komt tot hier in de stad. Gelijk de drukte achter me gelaten en gestopt bij kerk/moskee van Chiesa di San Giovani. Toen het grootste bouwwerk, de kathedraal van Palermo. Het enorm groot, en de zandkleur van buiten en het witte marmer van binnen is een mooie combinatie. Ook hier een kruising van bouwkunsten. De wandel ging terug naar mijn hotel.
Onderweg nog vele kerken en torens gezien, maar het zijn er te veel om op te noemen.
Even op adem komen en relaxen bij terug komst.
De tweede dag om Palermo te ontdekken begon met een blauwe lucht, dat is mooi voor de foto's, maar het laat de temperatuur ook stijgen. Dus het feit dat ik mijn pet niet bij had was niet zo slim. Nu is er vandaag verplicht geworden dat in heel Italië overal de mondkapjes geldt, ook buiten op plaatsen waar het druk is. De eerste stop was bij het theater van Palermo, jammer genoeg was het hele gebied een bouwplaats geworden. Toen kwam ik aan bij het Moorse kasteel, La Zisa. Van buiten een enorm vierkante blok zonder enige versieringen. Maar van binnen is het bouwwerk uit de 11de eeuw wel bijzonder, zeker voor zo iets oud. Helaas waren alle teksten op de informatie borden niet in het Engels, maar ik moest er toch binnen een half uur uit zijn in verband met de COVID regels. De mooi symmetrische tuin, waar qua schoonheid niet van over is moet in zijn hoogtijd dagen vol hebben gestaan met fruit en olijfbomen. Maar met een beetje fantasie kan ik me die wel voorstellen. Terwijl ik me aan het oriënteren ben hoe ik nu verder moet lopen spreekt een oudere Italiaanse vrouw me aan in gebroken engels waar ik naar toe moet. Ze wilden me eigenlijk bij me arm pakken om me mee te nemen, maar kwam er op het laatste moment achter dat dit nu niet kon, maar in de paar woorden engels en het beetje Italiaans wat ik kan vertalen loop ik met haar mee en wijst ze de weg verder. De wandeling ging verder naar de Catacombe dei Cuppuccini. Een lugubere plek, zou je zeggen, maar het zag er eigenlijk mooi uit. Het is een graftombe waar sinds 1534 de plaats is waar ruim 8.000 mensen zijn opgebaard, maar het merendeel niet in een kist, maar liggend of staand tegen de muur, kleuren nog aan. De monniken hen het proces van mummificeren zo goed onder de knie dag de lichamen er nog zijn. De oudste is die van Silvestro die Gubbio. Zelfs een meisje van begin 19de eeuw nog in takt met haar en ogen, als of ze lag te slapen. Aparte plek. De route liep terug via de kathedraal waar ik gisteren al was geweest. Ik heb even in het zonnetje aan de haven gezeten en lekker niks gedaan. Terug bij het hotel met de boodschapjes brood en kaas gegeten en wijn gedronken. Die sloeg er zo hard in, dus even geslapen. Dat ik nog zo moe ben verbaast me wel een beetje.
Vandaag de grote stad Palermo verlaten voor een rit naar het Zuid-Westen van Sicilië door de binnenlanden heen. De uitdaging was eerst de stad uit te komen gezien door het centrum heen moest, waar ook langs had gelopen en het mega druk was. Maar het ging eigenlijk best makkelijk. Binnen 30 minuten was ik de stad uit. Vlak buiten de stad bovenop een van de bergen die Palermo vastgeklemd tussen de bergen en de zee is het plaatsje Monreale waar een grote en zeer mooi ingerichte kathedraal ligt. Een toeristische trekpleister, dat bleek wel aan de grote touringcar bussen op de parkeerplaats. Ik koop een ticket om ook de tuinen, museum en zelfs op het dak te mogen bezoeken. Een leuk detail is dat deze kathedraal vrijwel tegelijk is gebouwd als die van Palermo maar in de helft van de tijd, namelijk in 10 jaar. Het is in opdracht van de Noorman koning Willem II gebouwd, hij en zijn vader liggen hier ook begraven. Het was een strijd om te laten zien aan het Franse hof dat hij beter was dan de aardbisschop van Palermo. Het is een en al goud binnen. De weg naar boven in de kathedraal was spannend in zover dat ik dacht vast zou komen te zitten in de smalle gangen. Er was geen ruimte om te keren. Een beetje claustrofobisch. Wel een mooi uitzicht op kloostertuin en de stad Palermo. De weg ging verder over de snelweg naar Segesta. Hier staat op een heuveltop een Griekse of Elymiers tempel, waar de deskundige het niet over eens zijn. Het dateert uit de 5de eeuw VC. Het is nog vrij goed in takt en de ligging is heel bijzonder. Er is ook nog een theater aan de andere kant van de berg, maar die sla ik nu even over. De rit naar het zuiden naar Mazara del Vallo. Een smalle bochtige weg wat van slechte kwaliteit was, maar kwam ook bijna niemand tegen. Het gebied staat vol met olijfbomen, maar het is er droog en heet.
Een late check-out in het hotel na het ontbijt nog even genoten van de koelte en de heerlijk geur van de natuur. Vandaag niet zoveel bijzonders te melden. De reis ging naar Argigento waar de vallei van de tempels ligt. De route begon met volgens mij een verkeerde route van de navigatie, over boerenweggetjes waarbij de weg zo slecht was dat ik dacht dat ik mijn onder plaat van de auto zo verliezen. Maar uiteindelijk werd het beter een stuk doorgaande weg en daarna snelweg. Lekker cruisend met de middellandse zee aan de rechter zijde. Het landschap begon droog met vooral olijfboomgaarden, maar werd langzaam weer heuvelachtig met vele druiven en olijfbomengaarden. Iets voor 14.00 uur kom ik bij mijn overnachtingslocatie voor de komende 3 dagen aan. Het enige B&B in mijn reis, waar ik volgens mij de enige gast ben. Met een mooi kamer en groene tuin met palmbomen, net een uitkijk op de stad in de verte op de heuvel gebouwd. In de tuin in het zonnetje gezeten en tussen de olijfbomen van de heerlijke omgeving genoten. Een boek gelezen, muziek geluisterd en even wat mails weggewerkt. Plus een nieuwe fles limoencello open getrokken die ik onderweg bij een supermarkt had gehaald. Morgen wordt naar verwachting een intensieve dag door het enorme complex van de vallei van de tempels te lopen.
Vandaag vroeg opgestaan om als een van de eerste bij het gebied de vallei of de tempels te zijn. Gezien hier per dag zo'n 10.000 bezoekers komen.
Na een prima verzorgd ontbijt met fruit, zoete broodjes, brood en verschillende soorten beleg wat klaar was gezet op een tafel, er bleek nog een kamer geboekt te zijn die ook zo'n mooi gedekte tafel hadden, begon mijn trip naar de vallei.
Een korte rit wat langer duurde omdat ik een afslag had gemist kom ik aan bij een van de ingangen. Hier staan pas 2 auto's, dus dat is goed. De tour begint met de betere tempels in het oostelijke deel terwijl ik me naar het westen begeef en de restante van mindere goede kwaliteit overeind staan.
De eerste is de tempel van Juno. Bijna nog geheel in takt, zonder dak natuurlijk want die waren van hout. En na 2600 jaar is dat compleet vergaan. Het staat bovenop de heuveltop. Gewijd aan koning Olympius. Het is opnieuw in elkaar gezet in de 18de eeuw. Met 14 kolommen aan de zij en 7 aan de voor en achterzijde en 6 meter hoog gebouwd in 450 VC
Gebouwd met muren van 12 km lang rondom om de stad, gebouwd in de 6de eeuw VC om de stad Akrakas. Na de inname door de Carthagers leger en daarna weer door de Grieken zijn de muren opgehoogd en versterkt de muren zijn aan zuidkant deels in takt.
Tempel van Concordia, 450 VC van de eenwording van de stad, is de grootste in takt uit de Griekse tijd zijn 36 kolommen, 7m hoog. En 4 kolommen aan de binnenkant, met een formaat van 40 m breed en 90 m lang
Het is later als christelijke kerk geworden in 280 NC in naam van Petrus en Pieter en daarom in takt gebleven omdat er geen bouwmaterialen zijn weggehaald.
In 778 NC is het weer deels hersteld door de koning Palermo
Een stuk verder staan de restanten van de tempel van Hercules, vlak bij de hoofdingang zo'n 15 meter er onder
De tempel is de oudste van 510 VC
Het had 15 kolommen aan de zijkant is afwijkend van de klassieke bouwstijlen. De offerplaats voor de tempel is nog deels zichtbaar
De ingang, de Golden Gate, de naam vanwege de kleuren van de stenen is niet echt meer in takt, buiten een stuk van de muren. Helaas is er nu een provinciale weg door heen gelegd.
Voor de ingang ligt het vierkante bouwwerk wat de tempel van Theron is, een graftombe van de gruwelijke heerser in de 7de NC
De tempel van Zeus met zijn offertempel is de gene aan de andere kant van Golden Gate.
Daarnaast liggen de restanten van de allergrootste tempel uit de Griekse beschaving, de tempel van Zeus, wat 8 etages hoog geweest zou zijn en zo groot als een hedendaagse sportcomplex met daarin de beelden van 8 meter hoog of restanten ervan. Het complex is zo groot als je er loopt kan niet goed zien hoog groot het eigenlijk is geweest, maar het vloer oppervlak is 56 bij 112 meter, omdat overal blokken van muren en pilaren liggen.
Het zou gebouwd zijn na de herovering van de Grieken op de legers van Carthagers.
De laatste zijn de restanten van de tempel van Dioscuri. Waar nog 4 kolommen van staan
De wandeling weef terug gaat een stukje af van de hoofstraat waar het nu aanzienlijk drukker is, maar het is een koelere route onder de wijnbomen heen.
Op de weg terug de auto nog even getankt zodat ik naar verwachting weer een half volle tank kan afleveren. In de loop van de middag lekker ontspannen in de zon.
Vandaag werd een lange reisdag met 2 bezoeken. De dag begon met een donkere lucht, daar waar het gisteren nog een helder blauwe lucht de gehele dag was, zou het vandaag een regendag worden. Maar het eindigde met een zonneschijn. Na een lekker ontbijt bij de B&B Argento verlaten naar de Romeinse villa wat bij Piazza Marina lag, zo'n 2 uur rijden. Maar op het moment dat ik de locatie heb ingegeven in mijn navigatie blijkt het bijna 3 uur te zijn. Met het idee dat ik een tijdslot heb om tussen 11.00 en 13.00 de villa te mogen bezoeken wordt het dus spannend. Maar op het moment dat ik Argento uit ben blijkt mijn navigatie de nieuwe snelweg niet te kennen. Dus de eerste 70 km schieten de kilometers snel weg onder de wielen van mijn Clio. De teller van de navigatie loopt hard in op de verwachte aankomst tijd. Dus 10 minuten voor 11.00 uur ben ik op de locatie. Gelegen in een dal ligt de Romeinse villa uit de laatste jaren van het Romeinse rijk. Toen al het west Romeinse rijk. Verwacht is dat het gebouwd is in de 4de eeuw NC. Wie de bewoners zijn geweest is niet bekend, maar ze moeten rijk zijn geweest zijn. Het is een enorm complex wat mooi gereconstrueerd is. Veel is met artistieke foto nagemaakt. Het is vooral bekend om de vele in goede staat bewaarde mozaïeken. Van het badhuis, sportcentrum, tempel, verblijven en een enorme gang. Het irriteert me dat ik 2 grote groepen zijn die de smalle overhangende gangen steeds bezet houden. Maar zo eigenwijs dat ik ben ging ik de route in tegengestelde route lopen zodat ik er wel langs kon. Na deze bijzondere plaatst ging de reis voor nog eens 2 uur naar het plaatsje Noto. Wat mijn overnachtingslocatie is en bekend staat om zijn hele gebouwen in Barok stijl uit de 17de eeuw. Onderweg komt tussen de bergen de enorme Etna weer in beeld. Nog wel ver weg, maar nu zichtbaar met een besneeuwde top en daarmee duidelijk te onderscheiden tussen de rest van de bergen. Allen bij mijn hotel komen wat het vroege stadspaleis en dus in het centrum ligt was wel een uitdaging. Zeer smalle straatjes met onmogelijke bochten waar je moet steken om de bocht te maken. Gelukkig is er nog een normale parkeerplaats vrij zonder op een steile helling te moeten staan. De kamer is eigenlijk een soort cel uit een klooster, basis maar van alle gemakken voorzien. Met uitzicht op de kathedraal ernaast. Intussen is het ook gestopt met regen, het geluk is aan mijn zijde, dus een wandeling gemaakt door de 3 hoofdstraten die op 3 verschillende hoogte niveaus evenredig aan elkaar liggen. Mooie oude stadskern moet bijzondere gebouwen.
Vandaag wordt de laatste rit en plaats, namelijk een van de oudste steden, Siracusa. Hierna alleen nog maar de luchthaven. Maar eerst nog even in Noto de etage bezoeken wat als museum is ingericht. Mooie schilderingen maar eigenlijk niet zo erg bijzonder. Jammer, want met wat oude meubelstukken in de ruimtes zou het veel meer spreken dat ooit een stadspaleis was. De stad uitkomen was netzo leuke opgave als erin komen. Ondanks dat mijn navigatie me door de kleine straten wilden sturen, was ik even eigenwijs en koos even de snelste route uit de oude binnenstad, op de normale weg aangekomen rijdt het weer normaal. In een korte rit van bijna een uur was ik in de derde stad van het eiland aangekomen. Eerst even door de oude betonachtige buitenwijken heen werken, maar al snel was ik bij mijn geplande parkeerplaats waar genoeg ruimte was. Wat ik een beetje vreesde omdat de weg er naar toe velen auto's al dubbel geparkeerd waren. Toch een beetje vreemd volk die Sicilianen. Mijn bezoek aan het schiereiland wat voor de werkelijke stad ligt was de ontdekkingstocht van de ochtend. Terwijl er een monsterlijk groot cruise schip ligt tussen het schiereiland en het vaste land wat een beetje de skyline bederft, wandeling ik in 2 uur op het eiland rond. Veel kerken en smalle steegjes met mooie doorkijkjes. Eigenlijk maar twee opmerkelijk bouwwerken. De Kathedraal of Dom van Siracusa wat gebouwd is op de resten van de Griekse tempel. De oude pilaren staan nu in de kerk. Toch mooi om te zien dat de kerk zich altijd wel makkelijk heeft gemaakt met de bouwwerken van zijn kerken door het deels op de oude bouwwerken te bouwen of te hergebruiken. Het andere is een opgraving van de Grieks Appolo tempel, waar niet veel meer van over is, buiten een tweetal pilaren en een stukje muur. Ruim van te voren al ingecheckt in het hotel. Het ligt buiten de oude stad, met een mooi tuin, rustige buurt en een zeer smaakvol ingericht kamer. Hier kan ik me wel vermaken op de laatste dagen.
Na een nachtje heerlijk te hebben geslapen, werd ik voor mijn wekker wakker. Een voortreffelijk ontbijt met heerlijke sapjes, werd de dag voor mijn laatste activiteit. Het bezoek aan de Griekse en Romeinse opgraving in de stad. Een wandeling van een klein half uurtje bracht me naar het agologische park. Het was vrij rustig, ook wel omdat het net na 9 uur was, maar voor een van de grootste hoogtepunten had ik wel een rij bij de kassa verwacht. Maar niks van dit. Nog even bij een van de souvenirs winkeltjes een boekje gekocht met de info van de plaats gezien ik had gelezen dat de informatieborden beperkt en in het Italiaans zijn. De eerst plek is in het park naar de opgraving van het paradijs naar is genoemd Voor de bouw van de tempels en de huizen had men de stenen uit dit gebied gehaald. Hierdoor is een open ruimte ontstaan wat vol staat met bomen en vegetatie wat een mooi rustige sfeer geeft. Zo kan je onder uitgehouwen rotsen lopen en kom je uit bij een grot wat de oor van Dionysius is genoemd. Wat vooral bekend staat om zijn bijzondere echo. Wat natuurlijk menig toerist wil uitproberen. Daarna volgt de wandeling naar het hoogtepunt, het Griekse theater. Zijn grootste in zijn soort. Hij is inderdaad enorm. Niet zo mooi in takt als ik Taorima heb gezien maar wel enorm. Met op de hoogste rij ruimtes in de rotsen uitgehakt waar bij een zelfs een waterval in is, wat ik begrijp vroeger toen deze ruimte gesloten was voor de verkoeling zorgde. De bovenste rij is er niet meer, maar hier zouden 17.000 mensen kunnen zitten en dat al in de vierde eeuw VC. De wandeling loopt verder via wat bouwwerken of restanten daarvan wat de grondveste van tempels geweest zouden zijn. Maar door de nomadische bewoners is gesloopt om de vestiging rondom het kasteel bij de haven aan te leggen. Daarna het romeinse deel bezocht. Het ovale theater, wat minder goed bijgewerkt maar de onder grondse gangen zijn wel zichtbaar. Middels een wandeling door de stad terug naar het hotel, met een stop bij een restant van een Byzanteinse kerk uit de 9de eeuw. De rest van de middag relaxen.
Vandaag vrijwel niks gedaan. Het was een regenachtige dag, dus ik had ook niet zo'n behoefte om er op uit te gaan. Mijn koffer gepakt met de vuile was die ik in auto opspaarde. Verder veel gelegen en mijn laatste boek uitgelezen
De laatste dag van de vakantie. Na het ontbijt de check - out. Gelukkig had ik van te voren even gecontroleerd wat de prijs was met wat ik head geboekt, want ik had het een nieuwe boeking gedaan omdat het goedkoper was geworden. En ja hoor ze wilden me oorspronkelijk prijs door belasten. En dat was 150 euro duurder. De stad uit rijden was aanzienlijk makkelijk dan de stad in. Dus binnen een paar minuten zat ik op de snelweg. De route is relaxed en eenvoudig naar het vliegveld toe. De auto ingeleverd en het inleveren van de koffer ging ook eenvoudig. Het is toch een stuk rustiger dan normaal. Door de beveiliging heen duurder wel wat langer, maar ruim op tijd zit in bij de gate. Lekker voorin het vliegtuig had ik een stoel en geen mensen naast me. De vlucht verliep ook nog een keer sneller. Dus zelf bijna een half uur eerder in Eindhoven.
Wil je meer informatie over Nmijn ervaringen in Canada
Silvester van Pommeren, Nederland
info@silvpom.nu
ga naar: startpagina
ga naar: canada
ga naar: blog
ga naar: foto's van oost Canada
ga naar: foto's van west Canada