Reisverslag van mijn vakantie in 2013 naar India. Mijn reis was vooral in de het noorden van dit grote land. In de provincie rajasthan. Wat bekend staat om zijn kastelen en forten uit de duizend en 1 nacht verhalen. De reis begon in de drukken hoofdstad Delhi en via de provincie rajasthan naar het heiligdom Varranasie langs de Gangas.
Een bijzondere reis met heel veel ervaringen die niet te vergelijken zijn met andere Aziatische landen.
De reis voorbereiding was heel eenvoudig dit maal. Gewoon via een reisbureau. Het enige wat wel veel tijd heeft gekost is de visum aanvraag. Gigantsich veel papierwerk en ook nog een speciale pasfoto's.
Met een vol vliegtuig van KLM van Amsterdam naar Delhi in 7,5 uur. Met enige vertraging vertrok het volle vliegtuig voor rustige vlucht naar Delhi. Aangekomen stond een minder prettige verrassing te wachten. Het was kwart over één in de nacht en terwijl ik met de roltrap af dwaal in de hal voor de douane schrik ik me rot. Er zijn 52 balies waarvan de helft voor niet Indiërs met een mensen massa erbij die ongekend is. Het is gelukkig niet erg warm, maar ongeveer 30 graden anders waren er meer mensen van hun stokje zijn gegaan buiten de twee die vlak bij me onderuit gingen. Om 3.15 uur was ik door de immigratie heen. Buiten stond mijn gids en nog zo'n 150 gidsen te wachten. Omdat het nog midden in de nacht was waren we redelijk snel bij het hotel. Ik was niet echt moe toch maar wat geslapen.
Na een korte nacht geslagen te hebben staat vandaag het bezoek aan de hoofdstad op het programma; de eerste indruk van de stad is dat het echte Aziatische stad is. Veel chaotisch verkeer. Wat me ook opvalt is de schoonheid van de stad. Het is helemaal niet zo vuil als iedereen zegt. Bij navraag aan de gids blijkt dat wel het geval in Mumbai of Calcutta wat een stuk groter is als de 8 miljoen tellende inwoners van Delhi, wat als een middel grote stad wordt beschouwd. We bezoeken als eerst de grote moskee wat in het oude deel van de stad ligt. Een groot complex opgetrokken uit rode stenen. Het biedt ruimte aan 20.000 gelovige. Daarna via de smalle straatjes langs de lange vestigingsmuur naar een begraafplaats of eigenlijk een paleis wat gebouwd is ter nagedachtenis van de maharadja van deze streek in de 17de eeuw. De Tai Mahal wat 20 jaar later is gebouwd is hierdoor geïnspireerd. De tuinen en de water fonteinen zorgen voor de gebieden waar geen toeristen zijn voor rust. De gids verteld me dat nadat gebouwd was dit een bijeenkomst plaats was voor de adellijke families. En later het ook werd gebruikt voor de hoge officieren van het Engelse bezettingsleger. Middels een rondrit door New Delhi, aangelegd door de Engelse met zijn brede straten en statige lantaarns rijden we via Qeeunsroad langs de herkenningsteken van de overleden Indiase soldaten tijdens de eerste wereldoorlog naar het gebouwen complex waar de regering is gehuisvest en vroeger de plaats was van de Engelse regering. Het komt me bekend voor uit de film Laurence of Arabië. Als laatste stond het bezoek aan de pilaar en tempel complex wat al erg oud is. Helaas ook zeer druk bezocht. Daarna terug naar het hotel.
>Op naar rajasthan. Eerst met wat files Delhi verlaten. Gevolgd door een slechte weg naar het gebied zonder gebouwen. Dat duurde zeker twee uur voordat de stad en voorsteden waren verdwenen en plaats hadden gemaakt voor rommelige kleine plaatsen. Tijdens de 6 uur durende reis van alles meegemaakt. Een zelfmoord gezien, en dodelijk ongeluk van een brommer onder een vrachtauto, doodsangsten uitgestaan tijdens de rit en een trouwerij gezien. De weg wordt steeds smaller en bochtiger terwijl we naar Mandawa rijden. Aangekomen in bet met smalle straten gebouwd middeleeuwse dorpskern wordt het duidelijk dat hier de tijd even heeft stilgestaan. In het oude stadje wat in de 17de eeuw een belangrijke handelsroute was, overnacht ik het kasteel van de sultan. Het kasteel ligt midden in de oude stadskern wat met een steile klinkerweg naar boven gaat, waarbij de poort wordt bewaakt door twee mannen met enorme snorren en een tulband op hun hoofd. Even opgefrist en wat foto's gemaakt van het prachtige gebouw. Een kant is nu een hotel (schoongemaakt) en de andere kant is nog zwart is van het vuil en de zon en is nog privé eigendom. Een wandeling door het stadje waar ik meerdere haveli's heb bezocht. Deze woningen bestaan uit drie middenterrein met elk een eigen doel. Het eerste deel was de openbare ruimte waar de Marahja zat en waar de handelsreiziger hun tol betaalde. Plus op het zelfde plein zaten de reizigers verhalen uit te wisselen onder het genot van allerlei lekkers. Op de bovenste etages de kleine openingen waar de vrouwen van de heer des huizes naar buiten mochten kijken. Het tweede plein in het gebouw was het verblijf van de vrouwen en voor de heer des huizes en ook bij bezoek van de sultan die regelmatig deze huizen van zijn adels bezocht. Deze oude woningen gebouwd in de 17de eeuw door de adel van die tijd die hun geld verdiende aan de handelsreizigers die de stad aandeden op weg naar China of Turkije. De woningen zijn veelal in vervallen staat. Jammer dat deze stad niet op de wereld erfgoed lijst staat, dan zou het wel beter onderhouden worden. Er is een haveli die redelijk was opgeknapt, zodat de beschildering goed tot zijn recht kwamen. Mijn gids heeft me even bijgepraat over het Hindi geloof de eerste 3 letters bij elkaar van de godinnen vormen het wordt god, toevallig? Nog even een mooie tempel van Krishna bezocht waar ik niet echt prettig bij voelden. De heilige begon met allerlei kleuren en olie op mijn hoofd een stip aan te brengen. Nog even langs de koeien over de markt, waar me gids waarschuwde dat de achter een stier langs moet lopen. Terug in mijn kasteel met de zon is intussen onder gegaan aan het genieten van een King Fisher formaat groot.
Vandaag nog verder in de provincie rajasthan. Op weg naar Birkaner. Het landschap veranderd van groen naar zand met wat bomen her en der. Het vlakke landschap wordt ligt glooiend gedurende de reis. Gelukkig is de kwaliteit van de weg aanzienlijk beter als gisteren. De korte rit van 4 uur bracht me naar de grote woestijn stad waar een half miljoen mensen wonen. Nadat ik gisteren in een kasteel heb overnacht wordt het vandaag een gigantisch paleis de plaats van overnachting. Het is gebouwd in de 17de eeuw door de destijds heerser maharadja. Gezien de laatste maharadja geen zonen heeft gehad is de wettelijke erfgenaam doorbroken. Het grote paleis wat in tweeën is gedeeld deels als hotel gebruikt en de andere wat nog een deel is eigendom van de dochter. Nadat ik wat foto's heb gemaakt staat de gids al klaar om de stad in te gaan naar het enorme fort. Dit fort wat door de prins van het gebied is gebouwd en door de jaren heen is aangebouwd heeft 250 jaar geduurd tot wat het nu is. Buiten de enorme grote vestigingsmuren en met maar liefst 3 poorten wat met enorme pinnen. Deze zware deuren konden door ligging de aanvallen doorstaan van olifanten. De weg brengt me middels een steile weg naar de binnenplein. Het is me nog nooit gebeurd dat ik met vreemde mensen op de foto kwam te staan, maar ik kreeg meerdere malen dit verzoek. Dit is een onderdeel van het Hindi geloof. Met een steile heling die niet door paarden omhoog kon worden betreden kwamen we in het paleis gedeelte. Een buitenplaats met op de tweede etage de gangen met kleine ramen waar vroeger de vrouwen doorheen mochten kijken. Verder op in het kasteel via smalle gangen en trappen kwamen in de woning van het paleis. Een pracht en praal van beschildering. Even verderop de slaapvertrekken van zijne hoogheid en zijn vrouw met het unieke dat er een deur tussen in zat als de koning met van zijn concubine verbleef dat de deur even dicht kon. Na een tocht over de daken met het uitzicht over de tuinen en de vestigingsmuren kwam ik met smalle gangen en trappen naar de enorme ontvangst ruimte met de muurschilderingen en hout werken.
Buiten was het tijd om even de echte toerist uit te hangen. Op en kar met paart een rit door de stad. (Een Tonga rit) weinig spannends maar leuk om even mee te maken. Daarna naar een kamelen boederij geweest. Waar de honderden kamelen net terug van het land waren gekomen hun dagelijkse porto gras en water kregen. Volgens mijn gids kan een kameel tijdens de zomer met 15 liter water heeft drie dagen uithouden en in de winter zoals nu (het is 30 graden) houden ze het wel 5 dagen uit. Na wat info te hebben gedeeld komen we over de wol ten spraken het wol van de kameel wordt gebruikt voor de het maken van de kleding van de vrouwen. Daarna omdat ik meer van wilden weten een kleermaker bezocht die me de wijsheden van wol bijbracht. De verschillende soorten van Kasjmir wol bijbracht. De verschillende soorten wol liet voelen. Vol passie en enthousiasme vertelde hij me alles over wol.
Terug naar het hotel om nog even wat te lezen en te genieten van de rust en de fantastische omgeving. Nog even wat gegeten wat niet zo'n succes was. vannacht lekker lang slapen want morgen en lange rit te gaan richting de grens van Pakistan, in de hard van de Thar woestijn.
Vandaag de rit naar Jesalmer. De weg is uitstekend dus de tijd gebruikt om mijn eerste boek uit te lezen. Nadat we Birkaner hebben verlaten is de eerste 200 km een kaarsrechte weg door de woestijn. Het landschap zie je geleidelijk veranderen, daar waar eerst nog wat bomen stonden verdwijnen die langzaam en nemen plaats in voor struiken. De zon brand hard door het glas heen terwijl de airco hard draait. Er is weinig verkeer op de weg, dus geen plek waar je pech wil krijgen en volgens de chauffeur kan een dag hier zonder water in de zomer al dodelijk zijn. Onderweg meerdere politie posten tegen gekomen waar de auto wordt gecontroleerd. Onderweg buiten de geiten en koeien die je overal tegen komt ook nog een grote kudde kamelen tegen gekomen. Iets na 3 uur komen we aan weer in een plaatje van een paleis. Uit zandsteen opgetrokken gebouw met een sprookjesachtige ingang en een grote binnenplaats met aansluitend een binnenzwembad wat zo uit het sprookje van Aladin kon komen. De middag gelezen en na een klein slaapje gedaan want de warmte hier in de woestijn is vrij intensief. Onder het genot van lokale muziekanten genoten van het diner bij kaarslicht en fakkels terwijl er vuurwerk op de achtergrond klinkt. De temperatuur begint nu snel te zakken. Morgen twee excursies dus vanavond maar een extra biertje (660 ml) om goed te slapen.
Vandaag na een slechte nacht geslapen door het vuurwerk, het geblaf van de honden en door de oproep van het ochtend gebed voor de islamitische gedeelte van de bevolking vandaag in de ochtend het grote fort van Jesamaler bezocht. Voordat dit op het programma stond eerst de gebouwen bij het meer bezocht. Wat in vroegere tijden werd gebruikt voor het wassen van de reizigers en voor het drinken van de kamelen en olifanten. Het leuke van dit meer is dat er een poort is gebouwd halverwege de 19de eeuw door een rijke vrouw van een overleden handelaar. Ze liet de poort bouwen zodat elke reiziger geld moest betalen om bij het meer te komen. De Marahadja vindt dit geen goed plan want daarbij was ze belangrijker geworden als de hem. Toen hij dit wilden laten afbreken had ze er een tempel er boven op laten bouwen. Hierdoor bestaat het nog steeds. Nadat we in de vestiging aankomen wat boven op de een rots midden in de woestijn ligt, blijkt dat door zijn vier poorten ook een zeer vaak aangevallen plek is geweest. In de vestiging nog een hele mooie Jade tempel bezichtigd die open staat voor het publiek. Fantastische details in het smalle gebouw is een lust voor het oog. Daarna nog een door de bezar gelopen waar de koeien overal rondlopen en liggen. Aansluitend twee havali's bezocht. Tussen deze stadsexcursie en de avond excursie een flink stuk in mijn tweede boek gelezen. Nog even de "stad" in geweest en wat zoutjes en cola te kopen. Want ondanks ik vrijwel de hele tijd uit de zon blijf merk ik dat de warmte me slapper maakt. Terwijl ik dit schrijf zit ik tussen zo'n 100 Indiërs midden in de woestijn terwijl de temperatuur drastisch keldert. Te wachten, liggend op een matje op een show wat gaat beginnen. Als ik rondkijk zo ik nergens Europese toeristen liggen. net op een kameel gezeten best leuk, allen het blijven ziften als zo'n beest gaat staan is even lastig vooral als het beest niet mee werken zoals het natuurlijk in mijn geval was. daarna verbazend goed gegeten in de woestijn. Terug in het donker naar het hotel.
Op het programma staat een 6 uur lange rit op een kameel, terwijl het gisteren maar 15 minuten was zal het een pittige uitdaging worden. De eerst achter op een gammele 15 jaar oude motor waarbij de eigenaar trots. verteld dat hij deze motor zeer goed onderhoud. Aan de rand van het fort staat de kameelbegeleider klaar met twee kamelen. Na dat het een en ander op zijn plek vast gesnoeid en ik doodsangsten heb uitgestaan toen het beest opstond was het even wennen om een comfortabele zit aan te nemen toe we tussen de huizen en het armen gedeelte van de stad doorliepen. Op een gegeven moment gaat de kamelen begeleider even weg om water te halen en laat me alleen in de kameel zitten met een tweede kameel erbij. De zwijnen, geiten en koeien trekken zich hier niks van. De kraaien komen nog even gezelschap houden op de kop van de kameel. En het duurt maar voordat de kamelen begeleider terug komt. Dus besluit een kameel maar te gaan liggen. Dus even doodsangst uitgestaan want je zit op bus hoogte. Dan naar lang wachten komt de begeleider aan en de kameel wil net gaan liggen, ik hang helemaal naar voren als de kameel dan weer omhoog komt. Daarna de stad uit en de woestijn in. De rust is overweldigend. Af en toe wat koeien en geiten met een kleine jongen. Na zo'n 3 uur komen we bij een woestijn dorpje aan. Waar eigenlijk niks te beleven is. Dus maar even een stuk gelopen. Na een half uur door het mulle zand bedekt met stenen in de woestijn gelopen begonnen nu de andere lichaamsdelen van spieren pijn te doen. Nu in de schaduw even gerust te hebben begint de begeleider eten klaar te maken door een bord met zand schoon te vegen en daarna met water af te spoelen wat hij eerder uit een bron heeft gehaald waar de kamelen uit gedronken hebben. dus dit maar even overgeslagen. Verder nog even wat rustig gelegen in de schaduw met een verkoelend briesje de woestijn door waait. Daarna een stuk gelopen waar de motor me opwachtte voor een innoverende rit terug naar de stad met het uitzicht op het fort. In de middag even wat geslapen en gelezen.
Vandaag gaan we de woestijn weer achter ons laten op weg naar Jodhpur via het plaatsje Osian. Een lange rit wat me even de tijd gaf om mijn tweede boek uit te lezen. We stoppen halverwege even in het plaatsje Osian. Intussen de vlakke woestijn grond veranderd in licht gloeiend landschap met bomen en zo nu en dan wat akkers. Onderweg veel dode dieren zien liggen waaronder een kameel en een totaal kapotte auto. In het plaatsje Osian een Jain tempel bezocht. Niet echt spectaculair maar dat heeft waarschijnlijk te maken gehad met het gebroken Engels van de lokale gids. Er was veel beveiliging dus waarschijnlijk toch wel een belangrijk heiligdom. Daarna een tempel bezocht van de Krisna gemeenschap. Het heeft veel gelijkenissen met de Prabananan in Java. Terug lopend de oudere tempels uit de 8ste eeuw bezocht. Jammer dat ze deze helemaal niet schoonhouden. Er ligt overal koeienstront en is de huisvesting van een bijen familie. Dus echte mooie foto's zitten er hier niet in. Op we naar de tweede stad van Radhjastan, Jodhpur. Ik overnacht in een oud herenhuis uit de18de eeuw wat is gebouwd door een generaal van het leger van de prins. Zo meteen een diner die niet in het programma stond in on the rocks restaurant (Ajit Bhawan Palace). Het is zeer chic maar gezellig restaurant want een stukje rijden van het hotel af ligt.
Vandaag maar een klein stukje rijden, dus voor de afwisseling begint de dag met een tour. Als eerste staat het bezoek gepland aan de Jaswant Thada gebouwd in 1899. Het is door de vrouw van de overleden Marahaja gebouwd. In eerste instantie was de kleinere aan linkerkant gelegen tempel gebouwd, maar de vrouw van de overleden Koning vond het een te klein bouwwerk en in plaats daarvan werd de graftombe gebouwd opgetrokken uit wit marmer wat 30 km verderop werd gedolven. Het is dezelfde afgraving waar ook de Taj Mahal uit is opgetrokken. Het is fantastisch bouwwerk met ongelofelijk veel details. Aan de rechterzijde zijn drie kleinere tempels gebouwd ter ere van de overleden koningen nadat deze koning is overleden. Aan de zijkant daarvan staat een kleine herdenking, van de vrouw van de overleden Marahaja. Bij laatste ontbreekt die omdat de vrouw nog leeft. Uitkijkend op het fort wat ik later ga bezoeken en op de stad waar een enorme smok boven hangt. In de smok zie je contouren van hef huidige palijs van de Marahaja die vanaf de onafhankelijkheid geen politieke macht meer heeft in de regio Daarna bezoek in het Mehrangarh fort wat is gebouwd op 37 meter hoge muren. Dit fort wat eigenlijk meer een paleis is is gebouwd in 400 jaar en de bouw is gestart in 1459. Door de 29 maharadja bewoners van het fort is dit steeds verder uitgebreid en verstevigd. Bij de laatste grote bouwklus is de laatste muur gebouwd ter bescherming tegen de Maharadja van Jesalmer, waar de Maharadja van Jodhpur in oorlog mee was om een vrouw. Terwijl we naar boven lopen om de brede weg wat stijl omhoog loopt langs de 4 poorten die zo zijn opgesteld dat je van de ene poort niet de volgende kan zien. Met opstap plaatsen om op een olifant te komen en kanon gaten in de muur van de laatste aanval begin 19de eeuw komen door de laatste poort aan in de ruime centrale plaats waar je nog hoog moet opkijken tegen het in rode zandsteen opgetrokken verblijven. Eenmaal binnen in de tweede centrale ruimte zie je de hoger gelegen ruimtes waar de vrouwen de gasten konden bekijken. Verder omhoog komen we in het prachtige gedecoreerden en met goud versierde koningsruimte. Met gekleurde ramen en gigantische tapijt geeft de ruimte en gevoel van rust. De ruimte was de "werkruimte" van de Marahaja. Verder omhoog klimmend komen we in het gebedsruimte van de koning. Er is ook een tent opgezet wat als voorbeeld dient hoe de koning tijdens de oorlogen en jachten moest verblijven, noem het kamperen op luxe. Weer een niveau hoger komen we in de conferentieruimte terecht. Een grote ruimte wederom met goud en enorme tapijten versierde ruimte waar de Maharadja met zijn politiek leiders zijn gasten ontving. daar naast gelegen de vrouwen ruimte. Lichtelijk uitgeput van het beklim en het feit dat het nu toch echt warm wordt is vraag ik me af waarom ik niet gekozen heb om met de lift omhoog ben gegaan. Uitkijkend op de stad en de omgeving zie je stukken van de 10 km lange stadsmuur en de blauwe stad liggen. Intussen weer afdalend bezoeken we nog even de lokale markt. Dit is eigenlijk overal in Azië hetzelfde. Nog even een ketting en een slot gekocht voor de treinreis om mijn koffer vast te binden. Dit kost me weer een rib uit mijn lijf van 100 robies na onderhandeling (1,18 euro). Daarna, omdat we er toch langs kwamen langs de kruidenman geweest. Zo'n 30 soorten thee geroken, tot en met chocolade thee aan toe, ook nog even de soorten marsala kruiden mogen ruiken. Mijn smaak pupillen hebben mogen genieten. Daarna nog even geluncht en op weg voor een korte rit naar Rohat, waar het verblijf dit keer in het zomerverblijf is van de Maharadja. In de tuin genoten onder het genot van het gefluit van de vogels van een kop koffie en gebak wat door het hotel wordt aangeboden. De avond bijzonder lekker luxe en vooral lekker gegeten in een sfeervolle dakterras met een tent erop. In de avond nog even genoten van een magic show wat door ze eenvoud zo geweldig was. Je zit op 2 meter afstand en in eens zijn er 3 levende duiven. Fantastisch.
Vandaag vroeg op voor een safari voordat het warm wordt. Na een super lekker ontbijt daarna met een jeep de semi woestijn in. Helaas is de gids een slechte chauffeur dus ik wordt door elkaar geschut als een cocktail in een blender. Na een pauw, wat kwartels de zwarte elegant hopende antilopen met zijn kudde te hebben gezien, even wat rust voor mijn ledematen. Daarna een brama familie bezocht waar hun leefwijze wordt uitgelegd. Gezien het grondwater op dit moment erg diep zit, op 250 meter want het heeft zo'n 10 maanden niet geregend en ook nog erg zout is wordt er nu nog weinig gedaan op het land. Over een maand begint de regentijd waar her zo'n 40 cm regen valt dus dan kunnen de akkers worden bewerkt. Daarna een Boanoi dorp bezocht. Een dorp wat lijkt op een achterstand buurt blijkt wanneer we in een woning kijken dat het zeer schoon en netjes binnen is. Daarna een opium ontvangst mogen bijwonen waar Shiva wordt bedankt dat wij de witte mensen hun dorp bezoeken. Ondanks dat Opium strafbaar is wordt het hier in afgezwakte vorm van 75% suiker en 25% opium toegelaten. Ik mag het proberen maar pas toch even. Terug in het hotel, genoten van de rust net het lezen van een boek.
Vandaag verder naar het zuiden. Na een gastvrij afscheid vertrekken we naar Udiapur. Een lange rit met een tussenstop bij Rankapur. Een grote bouwwerk aan de voet van de bergen. Het complex bestaat uit 3 tempels met 1 hele grote gewijd aan Krisna. Het gebouw is uit de 14de en 15de eeuw opgetrokken uit wit marmer met vele torens. De beveiliging is erg streng. Ik kies ervoor om niet naar binnen te gaan omdat zo ie zo niet zo mooi zou zijn als buiten maar wat me tegen staat is 10 busladingen toeristen die voor mij klaar staan om naar binnen te kunnen nadat ze zijn gefouilleerd. Dus we trekken middels steile krappe bergweg de bergen in. Het vlakke zanderige landschap beeft eerst ruimte gemaakt voor een groene licht glooiend landschap. De kamelen hebben plaatsgemaakt voor pak ezels, en de honden zijn ingenomen door de apen. Terwijl de bergen overgaan en bovenop een berg nog even stoppen voor een lunch met een prachtig landschap uitzicht, kunnen we de laatste 60 km via een 4 baans snelweg afleggen nog wat kudde schapen en geiten omzeilen komen we Udiapur aan. Een stad wat wordt aangeduid als het Venetië van het Oosten. Dat is niet gelogen. Het ligt in en en om 3 grote meren. Net al even in de buurt van het hotel rondgelopen, het is er heel mysterieus. Morgen de stadstour. Nu van het dakterras in rust met al die lichtjes lekker eten. Toch van zo'n dagje niks doen of de vermoeidheid begint er nu pas er echt uit te komen na wat dagen van een rustig programma.
Vandaag staat een trip gepland van het paleis van de Marahaja van Udiapur. Het was even spannend omdat ik nog geen tijd had doorgekregen van de gids hoe laat bij hier zou zijn. Dus naar gegokt dat het om 9 uur zou zijn. En zowaar gids en chauffeur stonden klaar. Dus met een rondrit in de stad langs de meren na de stadspaleis van de Marahaja. Bet paleis wordt nog deels gebruikt, want de ere garde zat op paart klaar bij de ingang. In het museum gedeelte aangekomen is het duidelijk waarom het de zonnen paleis wordt genoemd. Net een uitkijk op een van de drie kunstmatig aangelegde meren tussen de bergen met toppen van 3.000 meter heb je bijzonder mooie zonsopgang. Het paleis wat in 1500 gebouwd is heeft zijn politieke positie afgestaan in 1948 na de onafhankelijkheid. In 1982 is het opengesteld voor het publiek. Met fantastische schilderijen en gedetailleerde mozaïek beelden heeft het paleis toch weer wat unieks ten opzichte van eerder bezochte paleizen. Jammer dat er te veel toeristen rondliepen. Daarna de tuinen van het paleis bezocht die ter ere van de vrouwen van de koningen zijn aangelegd. Met zijn water fonteinen een mooi rustgevend geheel. Daarna nog even met de boot een tocht gemaakt naar het eiland in het midden van het meer. Dit restaurant werd voorbereid voor een huwelijks feest morgen. Nog een glimp van de prins kunnen opvangen die het eiland even kwam inspecteren. Daarna even nog wat gewandeld in de middag in de kleine straten in de omgeving van het hotel. Tot ik in gesprek kwam met een kleermaker. Die in eerste instantie niks wilden verkopen maar gewoon met een sociaal talk even gezelschap zocht. Daarna mijn info uitgewisseld over stoffen die ik had opgedaan in Jesalmer. Dus na een flinke onderhandeling toch maar weer een pak op maat laten maken. Is dan weer een leuke herinnering aan India.
We verlaten de hoge bergpieken van Udiapur en gaan via nog een bochtige weg middels een tussen stop in twee kleine bergdorpjes waar nog vrijwel geen toeristen bezoeken Het is s een tempel in Eklingini en Naggade wat tussen de twee dorpjes inlicht bij een bergmeer waarbij een schitterende oude tempel gewijd aan Shiva ligt gebouwd in 734 en herbouwd in 1473. Een prachtig tempel complex met veel detail werk in de uitgebouwde delen. Daarna terwijl het landschap veranderd naar minder hoge bergen door vele dorpjes heen. De bochtige weg is een doorgaande weg van Delhi naar Bombai, dus veel vrachtverkeer onderweg en ook veel constructie aan de weg onderweg en dus ook veel gekantelde vrachtauto's en ingedrukte auto's langs de kant van weg. De borden in het Engels aan de kant van de weg als "Drive save today and live tomorrow" zegt genoeg. Onderweg veel marmer verkooppunten en ook marmer fabrieken tegengekomen. Na een korte rit van 3,5 uur komen we in een klein dorpje aan, met een nauwe straat in de kleurige lokale markt en een steile weg omhoog kom ik het palijs aan waar de maharadja van deze streek heeft gewoond. Deze familie was minder strijdlustig dus hebben ze hun geld en tijd gestoken in dit schitterende complex. Het hele complex met zijn vele gangen tarassen en trappen is een museum opzicht. Na mijn aankomst wat met trommel geroffel is aangekondigd staan 3 mensen klaar om mijn tassen en koffers te dragen. Ondanks ik nooit mijn rugtas afgeef staan ze net zo lang te wachten voordat ik de tas af geef. Bij de receptie aangekomen wordt me na het nodige papierwerk me uitgelegd hoe en wat van het hotel. Ik word rondgeleid door de massage man. Mijn suite ligt op de hoogste etage met een ouderwetse lift en een privé smalle trap naar mijn kamer met een schitterende uitzicht op het meer het paleis en de omgeving. Zoals gewoonlijk eerst even rondgelopen en foto's gemaakt en terwijl ik naar het zwembad loop wordt ik weer benaderd door de man die me had rondgeleid op weg naar mijn kamer. Hij is de man van de massage, maar blijkt ook kapper te zijn en gezien ik daar voor de vakantie niet meer aan toe was gekomen voor morgen vroeg een afspraak gemaakt. Maar omdat hotelprijzen altijd te hoog zijn en 8 euro toch een kwart is van Nederlandse prijs toch even onderhandelen en er een scheerbeurt met gezichtsmassage erbij, ik ben benieuwd. De rest van de dag even wat zon mee gepakt zodat ik tenminste kan zeggen dag ik op vakantie ben geweest, maar de zon is om 15.00 uur nog vervelend heet dus toch maar even de schaduw op gezocht. Daarna vanaf mijn terras met het lezen van mijn boek genoten van de ondergaande zon. Toch weer een boek uit nog twee te gaan ik lig op schema. In de avond een tijdje onder het genot van een KingFisher met wat later de manager bleek gepraat over cricketwedstrijd die men nu spelen zijn met de engelse koloniën tegen elkaar en te volgen is op de grote tv op de achtergrond. Hij heeft me de regels uitgelegd. Daarna nog algemene zaken over India en de doelstelling van het hotel gehad. Gevolgd door show van lokale danseressen. Bijzonder lekker maar vooral lekker kabab gegeten.
Vanochtend word ik gewekt door de vrolijke geluiden van fluiten en drumspelers in het dorp ergens in de buurt van mijn kamer. Gezien mijn ochtend afspraak met de kapper maar opgestaan en even genoten van de vergezichten bij de opkomende zon vanaf mijn terras. Daarna na de kapper en een scheerbeurt wat overheerlijk was. Een belevenis op zich. Dat ga ik vaker laten doen. Zo glad is mijn huid niet geweest na mijn geboorte. Volgens mij hoef ik me de komende dagen niet meer te scheren. Na een zeer uitgebreid ontbijt waarbij de ontbijt kamer al uit een sprookje kon komen was ook de verzorging fantastisch. Toen met de auto naar Puskar. Het landschap veranderd weer naar zeer bergachtig. Wel met grote dalen maar ook met hoge pieken. Gezien het ook de doorgaande weg van Delhi naar Mombai is gelukkig ook stukken met 4 baans autoweg. De chauffeur waarschuwt me nog even op het handig afhandig maken van geld door kinderen in Puskar gezien het erg toeristische plaats is. Twee dagen geleden is de jaarlijkse markt afgelopen (volle maan) dus se stroom toeristen zal wel wat minder zijn maar deze plaats wordt veel aangedaan door toeristen in combinatie met Agra en Delhi wat allebei op een dag rijden hier vandaan ligt. In Puskar aangekomen en bij het hotel te zijn ingecheckt is het duidelijk dat het een plek is waar de toeristen komen. Je let bijna voor elke extra's betalen. Ik heb een grote kamer met een hemelbed. Even wat gegeten onder het genot van een pot thee, nog even wat gelezen, daarna achterop de motor de stad in geweest. Puskar is een kleine stad wat als bedevaartsoord plaats vooral om de Brahma tempel wordt bezocht. De tempel wat als vrijwel de enige tempel gewijd aan de oppergod is 2000 jaar oud, althans de grondvesten wordt door veel Indiërs tenminste 3 maal in hun leven bezocht. Blij een trouwerij, bij de geboorte van het eerste kind en bij het overlijden van hun vader. Verder verteld mijn gids hun het geloof in elkaar zit volgens de Hindoe. Oppergod Brama heeft het universum geschapen en dus ook de aarde zijn vrouw visna met het evenbeeld visnu (beeld van de olifant) is het teken van leven en, daar de zoon van is Crisna. De tweede vrouw is... ( de beeltenis van de vrouw met 7 armen) gezien de eerste vrouw jaloers was is er een derde vrouw met een andere bekentenis. De persoon van vernietiging, de demon, de duivels vorm, in de beeltenis van de aap. Daarna nog meer van deze info zoals de wachters van de tempel, maar die info is me ontgaan. De zweverigheid van het feit dat je bloemen moest afgeven aan de priester die het zegende en weer terug gaf zodat je het bij van de beelden kon geven. Een beetje te wazig voor mij. Wat wel indrukwekkend was de vele teksten uit steen gehouwen wat ik alle talen te lezen was. De oudste die ik tegenkom is van 1917 Einde van de dag op advies van de chauffeur buiten de deur gegeten omdat de prijzen belachelijk hoog zijn, bijna Nederlandse prijzen. Lang leven het toerisme. Bijzonder lekker gegeten naast een open vuurtje wat de koelte een beetje dragelijker maakt. Nog even met de eigenlijk zitten praten met de eigenaar van het zeer primitief restaurant, waar ik bijzonder lekker gegeten. De chauffeur was nog even aangeschoven en de eigenaar gaf me nog even een tip om in Jaipur een kleding fabriek te bezoeken. Het lag ver buiten de stad, we zullen morgen zien.
De rit naar Jaipur was vooral op grote brede snelweg dus de rit van 280 km verliep erg snel. Terwijl we de bergen achter on laten en nog even een pittige verkeersopstoppingen hebben op het punt waar meerdere grote steden samen komen. Terwijl de contouren van de provincie hoofdstad op een gegeven moment duidelijk zichtbaar wordt merk je ook dat de verkeers aanbod toeneemt. We zijn met alle brommers en getoeter weer in een miljoenen stad aangekomen. Voor de middag inchecken in het hotel waar een vroegere strijdheer heeft gewoond. Het is gebouwd begin 19 de eeuw. In 1991 open gegaan als hotel met 6 kamers en in 2009 helemaal gerenoveerd en middels een nieuwe vleugel tot 30 kamers is uitgebreid. Daarna met de chauffeur naar de kleermaker geweest. Deze liet me eerste wat stoffen zien, van zwaarder wol, maar was niet van onder de indruk en dat zag hij. Dus het deurtje ging open en de Kasjmier wol kwam eruit. Hij zij terwijl ik er aanvoelde, maar dit is wel prijzig, Sir... Gewoon even wachten en over van alles en nog wat hebben toen kwam de prijs. altijd leuk de onderhandeling. Toen we een leuke prijs hadden kwam het zijde van het binnenwerk te spraken. Dus ik wilden het duurdere spul hebben en we begonnen weer opnieuw met onderhandelen. 20 minuten later en ik had de zijde voering zonder extra prijs. Toen begon het meten en de afspraak maken voor het passen van de kostuums. Terwijl we klaar zijn geef ik aan dat het opgestuurd moet worden ivm de 15 maximale kilo met de binnenlandse vlucht. Daar wilden hij wel maar wilden er meer voor hebben, dus geef hem een hand en bedank hem en wil de winkel uitlopen. De verkoper komt achter me aan en geeft aan dat hij het dan wel zal betalen. Wat een leuk spelletje. In de avond de bioscoop in geweest. Is een hele oude bioscoop. De film was wel aardig maar mijn ogen vielen dicht dus maar halverwege naar buiten gegaan, want mijn Hindi is nog niet zo goed dat ik het verhaal kon volgen.
Vandaag weer wat vroeger op. Om 8.00 uur stond de chauffeur klaar voor de lange excursie dag voor vandaag. We rijden door de 17 eeuwse Orange binnenstad heen, wat met 7 dezelfde toegangspoorten de oude complete oranje binnenstad huisvest. Via een korte stop bij het fantastische voorgevel van de paleis van de winden. Met 72 "ramen" wat uit de 17de is gebouwd door de heersende Marahadja om al zijn vrouwen de mogelijkheid te bieden om naar buiten te kunnen kijken. Daarna langs het zonnen paleis wat midden in het meer licht, gaan we de bergen in naar Amber. Een plaats 15 km verderop het oude paleis gehuisvest van 12 generaties van Marahja's die na de 18 de eeuw naar Jaipur zijn verhuisd. Naast het paleis (op een andere bergtop) licht het fort waar de soldaten in gevestigd waren en was ook de toevluchtsoord voor de koninklijke familie bij oorlog situaties. Op de rug van een olifant ga ik de steile helling omhoog als een kudde toeristen achter elkaar. Echt mooie foto's kan je niet maken door het bewegen van het beest. Maar was zeker een leuke ervaring weer. Met het binnenkomen op de grote binnenplein wordt je middels tromgeroffel en vrolijk fluit geluid welkom geheten. Van de olifant afgestapt is het duidelijk dat dit een fort niet te vergelijken is als het fort in Jodhpur. Op de achtergrond is rondom het fort de contouren te zien van de 17 km lange vestiging muur die zo voor de grote Chinese muur zou kunnen doorgaan het hoger gelegen fort van de soldaten ligt er statig bij tegen de scherpe laagstaande zon. De gids legt me uit dat rondom het enorme complex wat intussen al 500 jaar oud is de restanten van huizen van de ministers te zijn. Ook niet onaardige optrekjes. Aan de noord kant zijn nog de gestalte te zien waar eerst het paleis heeft gestaan, maar deze was vernietigd door de mongolen tijdens de oorlog in de 13 de eeuw. Bij navraag is fort groot en bijzonder geworden omdat een maharadja is getrouwd met de dochter van een Mongoolse krijgsheer. Met 300 jaar rust in dit gebied van Ratjastan heeft dit fort kunnen uitgroeien tot een paleis. Toen het in 1991 op de werelderfgoed lijst is gekomen is men begonnen met het schoonmaken en herstellen. Met name de schilderingen zijn vrijwel overal verdwenen maar die zijn ze op verschillende plaatsen aan het herstellen. Op de tweede (nog steeds) grote binnenplaats aangekomen zijn de hoger gelegen ramen zichtbaar die je overal in Ratjastan kan vinden. De plaats waar de vrouwen door heen konden kijken. Het unieke hier is het lift wat de vrouw van de Marahja gebruikte om de boodschappen bij haar man liet komen. Een grote ontvangst ruimte aan de zijkant is versierd met prachtig beeldhouwwerk. De derde poort door komen we op een plaats die ik niet verwacht. De privé vertrekken van de leiders met aangelegde tuin, een slaapvertrek versierd met prachtig mozaïek ingelegd met zilver, spiegels (voor extra verlichting in de nachtelijke uren) en de edelstenen van blauw. De westzijde zijn de badkamer en sauna met stoomruimte te vinden. Aan de overzijde van de tuin een ruimte met notenhouten duren en airco systeem, aangelegd in de 17de eeuw door geparfumeerde water wat door de marmer muren liep om verkoeling te geven in de zinderen heten zomers. Aan de andere wand middels lange smalle gangen kom je in de vrouwen vertrek. Wat alleen door de leider zelf buiten de vrouwen bezocht werd. Veel mooie foto's gemaakt wat niet makkelijk was met de enorme mensen massa. Terug lopend langs de tuinen die in het water zijn aangelegd. Dan gaan we met de auto terug naar de stad. Hier ligt het paleis wat van de 17 de eeuw in gebruik werd genomen. De huidige Marahadja is pas 15 jaar en zit op ee. kostschool in Mumbai dus de helft van het paleis is ingericht als museum door zijn overleden vader in 2007. Prachtige ruimtes die als kleding museum, wapen, schilderijen, of kunst ruimte is ingericht. De officiële ontvangst ruimte die nog in gebruik laat onze troonzaal helemaal tot niks weg filteren. Rode tapijt, enorme kroonluchters levensgrote schilderijen, marmeren pilaren maken het geheel statig. Jammer dat je geen foto's mag maken. Daarna de Jantar Mantar bezocht de sterrenkundige gedeelte van de maharadja in de 18de eeuw wat met imposante bouwwerken voor die tijd. Ze geven de tijd, datum en maand aan op basis van de stand van de zon. Het 12 meter hoge bouwwerk gebouw geeft de tijd op 2 seconde precies aan. Knap stukje meetkunde. Ook nog wat bouwwerken voor de sterrenkundige. Na de lunch nog even over de drukke bazaar gelopen. De 5.5 miljoen inwoners tellende stad is een gigantische drukte en smeltkroes van handelaren. Ik ben een beetje huiverig om hier met mijn camera rond te lopen. Dus ik moet het maar even doen met de herinnering van de kruidige shops, de zoete lucht van het vers gebakken zoetigheden. De frisse bloemenlucht van de offerkransen. De weg oversteken blijft altijd leuk in dit soorten steden. Maar na Vietnam m.n Saigon te hebben overleeft lukt dit ook wel. Een wir-war van oude propvol zittende bussen, riksja fietsen, natuurlijk de overweldigende hoeveel brommers, de houten kar getrokken door een paard, de loslopende koeien en dan de talloze auto's. Een kakofonie van klaksons en iedereen vindt het normaal als er dan nog een kameel tussendoor loopt met een lading gras op zijn rug. Terug naar het hotel even opfrissen en pakken passen die als gegoten zitten en zo ligt en warm zijn. Daar wordt ik gewoon nog vrolijker van. Een imposante en vermoeiende dag dus vandaag om 19.00 uur eten zodat de laatste twee plaatsen met paleizen, forten en tempels ook nog te behappen zijn voor de laatste trip van de vakantie. Morgen op naar Argra en dan naar Varanasi.
We vertrekken vroeg uit Jaipur op weg naar Arga. Het landschap veranderd van de bergen naar vlak landschap met her en der nog een bergje. Middels NH 11 een grote 4 baans snelweg schieten de kilometers weg. Na 4 uur rijden komen we bij Fatehpur Sikri aan net buiten de grenzen van Ratjastan. Deze vestiging is gebouwd door Akbar. Een Mongoolse krijgsheer. Hij liet dit enorme complex met 11 km lange muur bouwen in 1571 zodat hij hier 450 jaar geleden samen met zijn 3 vrouwen en honderden concubines in de uithoek van het Mongoolse rijk kon wonen, na de overwinning van het land. De bouw heeft 12 jaar gekost met duizenden arbeiders, maar bleek naar 4 jaar in gebruik te zijn onbewoonbaar geworden vanwege het tekort aan water. Het bouwwerk bestaat uit verschillende delen. De Diwan I Am als poort tot het eerste gedeelte waar alleen de mannen waren toegelaten. Met het bouwwerk, de Diwann I Khas als regeringsgebouw waarbij op de eerste etage, met in het midden de plaats van de krijgsheer en er om heen de plaats van de ministers. Op de begaande grond was de plek voor de edellieden. In het midden en grote pilaar waar alle tekens van de verschillende geloofstekens van zijn vrouwen. Een vrouw die moslim was, een vrouw die Hindoe was en zijn derde vrouw die christelijk was. Dit zie je ook weer terug komen in het derde plein waar voor elke vrouw een eigen. Tempel en kapel is gebouwd. Op de eerste plein een mooie bloemenpracht. Op dezelfde binnenplaats een ruimte voor ontvangst. In het tweede gedeelte wat alleen toegankelijk was voor de vrouwen en de krijgsheer. Hier bevinden zich de paleis kamer van de mannen, de schatkamers en de privé een voor de zomer, die door zijn ligging juiste de koelte had in de avond. Aan de andere kant is juist het slaapvertrek voor de wintertijd, die zorgt voor warme nachten. In de andere vertrekken zijn o.a. de tempels voor elke vrouw een tempel gebouwd en andere slaapvertrekken voor de concubines. Op loopafstand ligt de grote moskee. Met een ingang voor de keizerlijke familie die de korte afstand altijd op de olifant overbrugte. De ingang voor de gewone mens was aan de zijkant. Een mooi bouwwerk. belangrijk detail is dat de eerst zoon van de krijgsheer de 40 jaar later de Tai Mahal heeft laten bouwen. Daarna het laatste stukje van de reis naar Agra. Zodra we de stadsgrenzen aankomen wordt het verkeer aanzienlijker drukker en voordat we het weten staan we compleet stil. Volgens de chauffeur is de infrastructuur hier erg slecht en niet zo goed geteld als in Jodhpur en in Delhi. Argra is toch goed voor zijn 3.5 miljoen inwoners. Ingecheckt in het hotel. Een gewoon hotel weer. Dus een pasje om de deur te openen en geen groot hangslot. In zit op de vierde etage en zie de Tai Mahal uitkomen uit de bomen. Morgen vroeg op voor een zonsopkomst bij de Tai Mahal te bezoeken. Ik ben benieuwd hoe het ga bevallen na al het moois wat ik al gezien heb.
Vandaag heel vroeg, later vraag ik me af waarom. Om 6.00 uur staan we bij de ticket service van de Tai Mahal, die pas een half uur voor zonsopgang open gaat. 15 minuten later sta ik nog een keer in een rij van een half te wachten voor de beveiliging, die hun werk zeer serieus nemen. Alleen een fotocamera mag je meenemen. Een fles water krijg je van hun samen met overschoenen voor op het marmeren gedeelte. Eenmaal binnen via de zij ingang, een van de drie ingangen kunnen de mooie tuinen en uit rood zandsteen opgetrokken gebouwen bewonderen. We komen eerst in de eerste portaal met mooie tuin een rood zandsteen gebouwen met de machtige ingang aan de rechterzijde is. Al staande in het midden van het dit plein legt de gids uit dat alles in exacte rechte lijnen is gebouwd. Het geheel is in symmetrie van elkaar. Bij de tweede poort waarbij je nog steeds de Tai Mahal niet kunt zien bouwt de gids de spanning op door te vertellen dat de planning een half jaar heeft gekost en de bouw maar liefst 18 jaar met 20.000 werknemers. Terwijl de koning deze arbeiders plus gezinnen moest huisvesten en voeden voor al die tijd is het wel te bedenken dat het een bijzonder duur aangelegenheid is geweest zelfs in de 16de eeuw. Terwijl we de trappen oplopen van de eerste poort komt de schilderachtige bouwwerk in beeld. Links en rechts grote met zwart marmer ingelegde teksten over dat de liefde voor eeuwig is. Even stilgestaan om de enorme witte bouwwerk in me op te nemen. Het is hier een oase van rust. Het is niet in een foto te vangen wat je voelt. Ondanks dat de temperatuur oploopt en al plm. 25 graden is lopen de rillingen over me rug ik krijg er kippenvel van. Lopend door poort lijkt het wel of de Tai Mahal steeds verder naar achter gaat. Terug lopend komt hij dichterbij. Terwijl ik de poort doorloop geeft de gids de informatie en wat de beste fotoshoot locaties zijn. Met de spiegeling in het water en de zon die opkomt is het een sprookje op zich. Via de linkerzijde lopen we naar het marmeren bouwwerk. Naarmate je dichterbij komt merk je pas hoe gigantisch het mausoleum is. Het is gebouwd om het gebalsemde lichaam van de overleden koning heen nadat ze was overleden na de geboorte van hun 14de kind. Nadat we de overschoenen hebben aangedaan kunnen we trappen op van het witte marmer. Dichterbij gekomen zie je de enorme details van ingelegd marmer met edelstenen marmer wat is uitgefreesd om beeld vormen te krijgen maar óók het tegenovergestelde namelijk met uitgefreesd tekens in het witte marmer. Als we de mausoleum binnen treden, waar geen foto's gemaakt mogen worden is een afgesloten trap twee etages naar beneden waar het lichaam is opgebaard. In het midden met een hek gemaakt van grote marmeren platen wat uit 8 delen van 6 bij 2,5 meter bestaat met zeer in detail ingelegde bloemen en uitgekapte doorschijnen beeltenissen die in alle 8 de vlakken exact hetzelfde zijn. In het midden ligt het graf van de koning en architect opgebaard. De enorme koepel die op het gebouw staat zorgt voor een echo terwijl iedereen hier fluistert. Buiten gekomen een flink aantal foto's gemaakt ook van de moskee die er later bijgebouwd is. Eigenlijk jammer verteld de gids me want dat verstoord de symmetrie van het complex. Het is ook de reden dat het complex op vrijdag is gesloten. Zodat het beschikbaar is voor het gebed zonder dat de dagelijks 22.000 bezoekers dit verstoren. Terug lopend naar de ingang in het gezelschap van een paar brutale apen zie ik een heftige ruzie tussen een paar fransen omdat blijkbaar 1 persoon het mooiste foto plekje al 10 minuten bezet houdt. Terug naar het hotel voor stevig ontbijt en daarna naar Agra fort. Na al het moois van de Tai Mahal en omdat nu volgens mij het vierde fort is wat ik ga bezoeken plus een beetje vermoeid van het vroege opstaan moet ik er een beetje moeite voor doen om enthousiast te zijn. In de auto verteld de gids dat het fort 100 jaar eerder is gebouwd dan de Tai Mahal door de mongolen. Die uit Fataphur Sikiri zijn vertrokken. Het bouwen heeft gedurende 200 jaar lang verder uitgebreid. Een vestiging met zowaar een ophaalbrug wat de slotbrug overbrugt, dat is weer eens wat anders. Een stijl pad naar boven komen we bij de tweede poort aan. Het is nu wel duidelijk dat toch echt wat anders is als de forten die door de Maharadja krijgsheren zijn gebouwd. Weinig versiering, maar dikke muren en schiet gaten in de muren. Het fort wat maar voor een kwart toegankelijk is voor publiek, want de rest wordt door het leger gebruikt. Het heeft in de hoogtijdagen het onderdak geboden voor 20.000 inwoners. Bij het eerste plein wat versierd is met een bloementuin is de ruimte geweest voor de hogere krijgsheren. Het tweede plein wat nog mooier is was de plaats voor de vrouwen en concubines van de krijgsheren. Dit was alleen het domein voor de vrouwen en de heersende Mongoolse leider. Zelfs zijn zonen mochten hier niet komen. Nu zijn er veel moord partijen geweest in die tijd, naar verluid door jaloezie van de zonen, broers van de heersende machtshebbers, wat wel te begrijpen is met al dit moois. Aan de achterkant kan je de Tai Mahal zien liggen. De kronkelige rivier stroomt tussen het fort en de Tai in. In het derde plein is een enorme grote marmeren bouwwerk te zien. Hier werd het hogere recht uitgesproken. De engelse gebruikte dit voor vergaderingen voor de hogere officieren nadat Agra door de Engelse in 1874 was overgenomen. Terug naar het hotel afscheid genomen van de chauffeur, die wat eerder weg wilden i.v.m. een trouwerij van zijn neef in Delhi. Gezien bruiloften hier heel belangrijk zijn heb gezegd dat hij gewoon moet gaan en niet moest wachten tot 19.00 uur want dan zou hij de volgende ochtend pas aankomen in Delhi. Een flinke tip gegeven waar hij gewoon emotioneel van werd want 20 minuten kwam hij nog terug terwijl ik in de lobby zat om me nog een keer te bedanken. Vanavond naar het station om met de nachttrein naar Varanasi te gaan. Ik ben benieuwd, zal het hetzelfde zijn als in Thailand?
De nachttrein was eigenlijk een drama. Een heel smal bed wat ook nog een te kort was. Daarnaast gammel met kapotte gordijnen. Met andere worden niet geslapen. Met een dik uur vertraging komt de trein aan en integendeel wat ik had gelezen gaat het in en uitstappen heel gemoedelijk. Iedereen helpt elkaar met in en uitstappen door de bagage over te pakken. Met nog geen 10 meter te hebben gelopen staat iemand van IDMS, de reisorganisatie op me te wachten. Een korte rit naar het hotel en versneld inchecken (het is pas 8.00 uur) en ik heb mijn kamer, terwijl een groep biomedische monniken die al langer aan het wachten zijn pas on 12 uur hun kamer krijgen na mijn slaapje. Na de lunch is het tijd voor de eerste excursie in Varanasi. We bezoeken door plaats waar Boeddha het licht heeft gezien. De gids legt me uit dat de prins uit Nepal alle 36 kenmerken had volgens de hindoe priesters dat deze jongen op 5 dagen na zijn geboorte iets bijzonders stond te wachten. Op 16 jarige leeftijd trouwde hij en bleef 5 jaar lang opgesloten in het kasteel van zijn vader wonen. Totdat hij op een dag de kasteel muren verliet en zieke en rijken mensen tegen kwam. De vraag die hij zich zelf toen stelde was hoe het zo oneerlijk kon zijn. Hij reisde af naar Varanasi waar hij menig tijd samen met een 5 tal priesters, later discipelen het vraagstuk probeerde te beantwoorde middels meditatie van de hindoe goden. Op 23 jarige leeftijd bekeerde hij zich tot monnik. Met de wijsheid die hij had opgedaan dat je genoegen moet nemen met wat je nodig hebt. Het overige te gebruiken voor je medemens. Je mag altijd verlangen hebben. Zolang die niet in gedrang komen met de eerste wijsheid Op het terrein ligt een tempel gewijd aan deze wijsheid. Een stukje verder staat de heilig Boeddha boom. Weer een klein stukje verder is een grote opgraving waar weinig van over is omdat de mongolen het vernield hebben. Maar hier is het as van Boeddha te vinden. Veel monniken zie je hier bidden. Groot complex jammer dat we weinig van over is behalve de grote what van 24 meter hoog weer een stukje verder staat een enorme Boedha beeld. I.v.m. tijd nood allen even wat foto's gemaakt. Daarna de museum bezocht waar de stukken uit de opgraving te vinden zijn waaronder de staf van 35 m hoog met de vier leeuwen koppen, de omgekeerde lotus bloem, plus het wiel met 14 spaken, het element wat ook terug komt op de India vlag. Daarna wanneer we door het enorme drukke verkeer proberen heen te komen gaan we naar de Ganges. De Heilige rivier, wat overeenkomt van de klaagmuur voor de Islamitische mensen en Vaticaanstad voor de rooms katholieken. De rivier heeft alleen al hier in Varanasi al 24 plaatsen waar elke avond een bijeenkomst is van de geloof leken Ik heb er een bijgewoond van 7 priesters. Met duizenden mensen is het een spektakel wat niet in woorden is vast te leggen. De bellen, wierook en kaarsen maakt het veel indruk zelfs bij mij. Laat in het hotel aangekomen even wat eten en toen snel slapen want morgen voor op voor een bootreis over de rivier bij zonsopkomst.
Vandaag was het 5.30 uur wanneer mijn wekker afging. Een bezoek voor zonsopgang aan de Ganges rivier. De rivier die voor de Hindoe gemeenschap bijzonder belangrijk is in het dagelijks leven is, maar ook daarna. Nadat we dezelfde weg als gisteravond hebben afgelegd alleen nu in de helft van de tijd doordat het verkeer nog op gang moet komen. De laatste anderhalve kilometer leggen we lopend af achter een groep monniken met rinkelende belletjes en rokende wierrook wat de smerige lucht van urine weghaalt. We zien boeddhist monniken al op de terugweg. Aangekomen bij de oevers van de rivier stappen we in de boot. Het is hard werken voor de jonge roeier om tegen de stroom in te komen. We glijden langs de ene heilige plaats naar de andere. Tempels en diensten van priesters zie wel on de 100 meter. Mensen zijn zich aan het wassen. Monniken zie je in kleermakers zitten te bidden. De honden zijn onderling aan het vechten. Een stukje verder zie je bij kleurige trappen mannen de was aan het doen zijn. In het water drijven bloemen kransen en zie je de kaarsjes drijven. Het is een drukke bedoeling met boten vol met toeristen, maar toch geeft het een rustig geheel. Weer een stukje verder terwijl er een waterig zonnetje door de mist probeert te komen zie en hoor je vooral iemand " Aaauw" roepen. Er komen meeuwen op af. Weer een stukje verder komen we bij een van de twee crematoria aan. Een rommeltje van bamboe stokken en kleurige kleden liggen half in water, wachtende totdat de stroom van de Gagnes het meeneemt. De koeien snuffelen er nog even in of er wat eetbaars tussen zit. Een ingepakt lijk ligt op de trappen wachtende totdat het vuur heet genoeg is om gecremeerd te worden. Een 100 meter verder wordt de as van de overleden in het water gegooid. Volgens dit gids is dit de laatste stap in de reïncarnatie proces, als het as in de rivier wordt gegooid dan zal de ziel na het nirvada (hemel) gaan. Uitgestapt lopen we middels smalle straatjes langs vele kleine en grote tempels. op een van de huizen zie je middels met strepen aangegeven wat de hoogte van de rivier is tijdens de monsoens. Bij de hoogste lijn wat wel 8 meter is als het huidige waterniveau staat de halve stad onder water. Dat is in 2008 geweest waardoor een flink aantal woningen zijn ingestort en weg gestroomd. Deze ruimtes mogen niet meer opgevuld worden. Op een afstand van plm. 500 meter heb ik wel 70 tempels gezien. De gids blijft maar van alles vertellen, maar krijg het niet meer in mijn hoofd. Ik heb een punt van verzadiging bereikt. Nog een teen tempel op het grote universiteitsterrein bezocht. Daarna met een rit door de stad terug naar het hotel. In de middag in het hotel uit de drukte alvast begonnen om de foto's te rangschikken. Ik merk dat ik regelmatig dit verslag moet raadplegen om te bekijken welke plaats wat ik bezocht heb. Alle slechte foto's eruit gefilterd kom ik op 2750 foto's. Dus ook niet zo gek dat ik de info niet meer kan opnemen. Daarna nog lekker gelezen.
Wil je meer informatie over mijn ervaringen in India
Silvester van Pommeren, Nederland
info@silvpom.nu
ga naar: startpagina
ga naar: India
ga naar: blog startpagina
ga naar: films van India