Met de voorbereiding van deze reis ben ik meer dan een jaar geleden gestart. Dus een lange tijd om er naar uit te kijken. In 2019 kwam IJsland in beeld toen in in Canada aan het reizen was. Ik ben ik gesprek gekomen met iemand op Vancouver Island en vertelde hoe ik onder de indruk was van de natuur in het Westelijke deel van Canada. Ik kreeg de tip om eens naar IJsland te gaan kijken. Dus bij terugkomst ben ik me daar ik gaan verdiepen. Nu zijn er vele standaard reizen te boeken, maar het bleek dat deze toch wel erg duur waren. Na een online seminair (vanwege Corona pandemie) werd ik er op gewezen dat je ook met je eigen auto naar IJsland kan reizen vanaf het topje in Denemarken via de Faeeöer eiland. Wel ooit van gehoord van de eilanden groep maar het blijkt een bestemming in de Atlantische ocieaan te liggen. Een er gaat dus een Ferry naar toe. Hier komen weinig toeristen en heeft omgerepte natuur.
Daarna begon het puzzelen wat zoiets zou kosten en welke tijd in het jaar het beste zou zijn. Maar wat blijkt in het najaar is het te koud en koud en is zelfs de noordelijke rondweg in IJsland gesloten is. Dus het zou een reis in augustus gaan worden, maar een klein jaar van te voren waren er al bijna geen betaalbare overnachtingslocatie te vinden. Dus het zou een jaar later worden. Ook doordat in het najaar van 2021 de Corona pandemie weer opbook. Maar in september 2021 wel begonnen met de voorbereiding voor deze reis.
Dit wordt een rondreis van bijna 3 weken. Met kleine stukjes rijden tegen de klok in over de rondweg op het eiland. Het zoeken naar betaalbare en leuke overnachtiingslocaties kost wel veel tijd. Want zeker ver van de hoofdstad vandaan valt het niet mee om betaalbare locaties te vinden. De actie die nu nog open ligt is het zoeken naar excursies. Nu zal het vooral veel wandelen worden maar ik wil eigenlijk ook wel de walvissen eens zien. Die heb ik misgelopen in Canada. Het is een reis geworden waar ik alle hoogte punten aan doe en 3 maal een extra rust dag heb gepland, dus geen rijden en ook geen bezichtingen/locaties. Dan kan ik er altijd nog voor kiezen om eventueel wel wat te doen.
Ook dit keer ben ik afhankellijk van het vaarschema van de Ferry. Deze vertrek in de loop van de middag, dus ik kan de laatste dag op IJsland nog gebruiken om want te doen. De reis terug wordt 3 dagen op zee. Dus ik heb voor deze keer een buitenhut geboekt op de Ferry, met de wat uitgebreider maatijden. Niet dat ik verwacht veel te zien. Maar ik verblijf er wel wat dagen op. En deze buitenhutten hebben een koelkastje op de kamer dus ben ik minder afhankelijk van de duurde boodschappen op de Ferry. Als ik in het begin van de middag in Denemarken aankom zal ik wel lekker uigerust zijn. Dus ik heb de reis gepland om in een keer naar huis te rijden.
De reis nagelopen, met controle van reisafstanden, hoogtepunten, bezienswaardigheden en hotel/B&B. De reis voor google maps in grote stappen "gereden" Zo kom je er achter dat in het noorden op de ringweg een tunnel ligt waar je tol voor moet betalen. Maar dat moet online binnen 24 uur worden betaakd. Nu dus de site bekend. Tevens ten zuiden van Reykjavik nog een geometrische park gevonden. Gezien er in de stad toch niet heel veel te doen is. Wordt dat een nieuwe uitstap. Nu ook de boottocht in het noorden geboekt voor de walvissen spot tour. Mocht ik ze niet zien heb ik later nog de (gratis) mogelijkheid om deze in Reykjavik te doen.Dus 2 kansen om de walwissen uiteindelijk te kunnen zien.
De laatste stappen gelegd aan de reisbeschrijvingen en wat interresante site's toegevoegd. Afspraak met de garage gemaakt voor nog een onderhoudsbeurt voor de auto vlak voor mijn vertrek.
Er dus helemaal klaar voor. Nog een kleine 3 weken, dus de koffer alvast van zolder gehaald.
Om maar gelijk dramatisch te beginnen. Het was een vreselijke dag. Maar bij het begin beginnen. Om 8.00 vertrok ik weg van huis. Bij Hamburg een flinke vertraging opgelopen door flinke weg werkzaamheden. Bij de grens van Denemarken was een korte file vanwege een grenscontrole. Maar ter hoogte van Kolding ging het fout. Een file op de snelweg resulteerde in een ketting botsing en ik werd nog even meegenomen. 5 auto’s waarvan 2 serieus een stuk kleiner waren geworden. Politie en ambulance ter plaatsen. Gelukkig markeerde niemand wat. Maar ik kon niet meer verder. Met trillende benen van de schrik en boos omdat ik mijn vakantie in het water zag vallen. Dus bellen met leaseplan. Lekker in de brandende zon en op de snelweg en dan de keuze menu. Uiteindelijk kreeg ik ze te pakken en werd de eerste stappen geregeld, weg van de snelweg. Sleepauto bracht mijn auto naar de stad Kolding. Maar toen geen reactie meer van Leaseplan. Maar weer bellen en hoorde alleen maar, het is moeilijk is vrijdag avond eb weekend niemand te bereiken. We weten nog niks. En ik zag het al gebeuren, geen auto voor de Ferry te komen. Dus einde vakantie op dag 1. Dus ik opperde na wat zoeken om naar de luchthaven te gaan daar zitten auto verhuur bedrijven. Ze stemde daar mee in. Dus een taxi geregeld naar de luchthaven 40 minuten verder op. Na de derde bali keuze had ik prijs. Auto kon geregeld worden voor 3 weken zodat mijn vakantie tenminste door kon gaan. Toen weer terug naar Kolding en de spullen uit de auto halen. Sleutel inleveren en toen nog 2 uur naar Hotel waar ik pas om 23.00 uur aan kwam. Morgen de papierwerk regelen en even alles op een rijtje zetten want ik heb al flink moeten dokken om dit te betalen. Morgen even de auto goed inpakken. En hopen dat Leaseplan kan regelen dat de auto dan voor 3 september gemaakt kan worden.
Na een onrustige nacht geslapen te hebben, vooral van de gebeurtenissen en wat nog te regelen schrok van mijn wekker om acht uur wakker. Ik had het geval dat ik net sliep. Lekker ontbijt en toen op mijn kamer zaken regelen. Politie rapport opvragen, schadeformulier invullen, ferry bellen ivm ander kenteken met de auto of dat een probleem was. Geld overboeken naar mijn creditkaart wat die zat al bijna aan zijn max. Sixt het verhuurbedrijf proberen te contacten voor de overeenkomst want die had ik nog niet. Uiteindelijk een mail gestuurd. Toen met de auto naar Hirtshals in het topje van Denemarken. Nog een wandeling gemaakt door de stad. Waar een auto show in de binnen stad was. Dus een levendige gebeurtenis. Op tijd was ik bij de gate voor de Ferry waar het soepel verliep. Even 2 uur wachten alvorens ik aan boort kon. Als eerste rij auto’s reed ik aan boort. Met een kamer op de bovenste etage dek 8 als binnenhut. Alles is er. Genoeg ruimte en een badkamer met douche en toilet. Snel ga ik het dek op en zoek me een stoel uit. In het zonnetje wat die warme temperatuur zijn na vandaag afgelopen. Na een uur vaart het schip de haven uit en na een uur zijn er ook bijna geen schepen in de buurt. We zitten op het tijdschema van de Faeröer, dus een uur later. Nu begonnen met laslaten. In het zonnetje zittend met een verfrissend windje. Afhankelijk waar je op het schip zat. Na een paar uren varen we langs de kust van Noorwegen en dus nog even telefoon bereik, even kijken of er al bericht was van Leaseplan of Sixt, maar dat was niet het geval. Lekker gegeten in een iets te drukken eetzaal. Maar ik er voor gekozen op de heen reis de buffetvorm dus daar komen ook de ouders met kinderen op af. Na het eten een wandeling over het schip gemaakt terwijl de zee rustig is en de zon onder begint te gaan eindigt de tweede dag terwijl ik een paarhoofdstukken heb kunnen lezen.
Na een onrustige nacht door het gebrom van de motor van het schip en het zachtjes henen en weer schommelen wordt ik om half 7 wakker. Nieuwe tijd wel te verstaan. Een lekkere douche en een goed ontbijt was de start van de dag. Een ochtend wandeling over de promenade dek. En daarna in de lunch bar gelegen en de reisgids van de Faeröer doorgelezen. Halverwege de dag varen we langs de shetfield eilanden. Dus even naar buiten voor wat foto’s. In de middag nog een schol dolfijnen gezien maar verder allen water. Dus een boek gepakt en verder gelezen. Het kost me moeite om niet in slaap te vallen. In de avond nog lekker gesleten en daarna in de hut alles bij elkaar geraapt om met de auto de Ferry af te rijden naar het hotel voor mijn verblijf op de Faeröer. Het is een super mooi hotel en na een klein bed nu weer normaal slapen.
Na een onrustige nacht door het gebrom van de motor van het schip en het zachtjes henen en weer schommelen wordt ik om half 7 wakker. Nieuwe tijd wel te verstaan. Een lekkere douche en een goed ontbijt was de start van de dag. Een ochtend wandeling over de promenade dek. En daarna in de lunch bar gelegen en de reisgids van de Faeröer doorgelezen. Halverwege de dag varen we langs de shetfield eilanden. Dus even naar buiten voor wat foto’s. In de middag nog een schol dolfijnen gezien maar verder allen water. Dus een boek gepakt en verder gelezen. Het kost me moeite om niet in slaap te vallen. In de avond nog lekker gesleten en daarna in de hut alles bij elkaar geraapt om met de auto de Ferry af te rijden naar het hotel voor mijn verblijf op de Faeröer. Na een heerlijke nacht geslapen te hebben wordt ik iets voordat ik gepland heb wakker. Een lekker ontbijt op en daarna nog even een telefoontje met leaseplan maar daar wordt ik niet veel wijzer van. Daarna toch maar proberen los te laten dat het wel goed gaat komen met de auto. Dus de vandaag staat een autoroute op het programma over de eilanden Streymoy en Eysturnoy. Het valt me op dat het erg bergachtig is, niet verwacht dat de bergen toch er hoog en de wegen dus stijl waren. Met een bewolkte lucht maar het is droog begin in aan de reis naar de eerste stop, De Fossa waterval. Een driestaps waterval met een zwarte gesteende in de achtergrond. De volgende stop via een smal en stijle weg, naar het kleine plaatsje, Tjørnuvík. Met machtige bergen in de achtergrond een zeeinham. Met een de inham van de Ocean een merkwaardig 2 puntige berg. Daarna de hoogte in naar het dorpje, Eiði. Het begin van de buttercup route over het binnenland van Eysturoy, met een uitzicht op Risin og Kellingin viewpoint. Wat de vinger van de heks zou moeten beteken. Aan de andere kant van het eiland heb je, intussen in de mist en lichtjes regen een overzicht op Funningur Scenic Point. Daarna een stijle beklimming in Gjógv met een overzicht op de natuurlijke haven. Als laatste stop het zuiden van dit eiland, Nes kommuna. Een natuurpark met heel veel schapen en een magisch uitzicht. Met een weg terug door de lange tunnel met een rotonde, die mooi verlicht was terug naar het hotel. Intussen beste wel moe. In het hotel nogmaals leaseplan gebeld en eindelijk hoor ik wat ik wilden horen. Morgen weten ze of mijn auto hersteld kan worden en dan wordt er bepaald wat men gaat doen. Dan kan ik het nu echt gaan loslaten. Vanavond dineren in het hotel, nu even relaxen.
Weer heerlijk geslapen en dit keer zelfs door de wekker wakker moeten worden. Vandaag een intensief maar zeer mooie dag. Na het ontbijt vertrok ik naar Vestmanna. Het ligt op het noord westelijke punt van het eiland Streymoy. Een korte autorit van iets meer dan een half uur over hoge bergen naar de haven van Vestmanna. Hier heb ik een 2 uur durende mooie boottocht gehad langs de Vestmanna klifs. Een mooie maar drukke boottocht, iedereen wilde boven op de boot zitten maar ervaring leert dat is niet de beste plaats. Ik stond op het achterdek, dus uit de wind en toch een perfecte plaats voor mooie foto’s. Vooral het zicht vanaf het water naar de enorme bergmassa was indrukwekkend, je voelt je dan toch wel heel erg klein. Vandaag heeft de gehele dag de zon intensief geschenen. Perfect voor vele mooie foto’s. Het is nu 18.15 uur en ik zit buiten in het zonnetje. Het voelt als een voorjaarszon. Een frisse wind maar heerlijk. Dit was de hele dag zo. Na de boottocht waar ik ook een foto van de puffin (papegaaiduiker) heb gemaakt. Met een beetje geluk, ver inzoomen en op een boot die niet stil lag. Daarna ben ik via de tunnel naar het eiland Vágar gereden. Het eiland is dun bevolkt met eigenlijk maar 3 dorpen. En het vliegveld, ze hebben toch ergens een vlak stukje land gevonden. De route brengt me naar Gásadalur. Met de bekendste waterval van het land. Het dorpje bij het waterval telt 14 inwoners en is te bereiken door een 2 kilometer lange één-baans, niet verlichte, tunnel. En natuurlijk kom ik dan een tegenligger tegen. Maar verder is het heel rustig hier. Een mooi plaatje met de machtige bergen op de achtergrond. Even genoten van het zonnetje en de achtergrond met een kop koffie. De volgende stop is bij Bøur. Met uitzicht op een merkwaardige berg. Naar verluid zitten daar de dwergen in gehuisvest. Via de tunnel weer terug naar Toshavn, dit maal via de bergweg. Wat een mooi overzicht gaf over de fjorden en het kale landschap met zijn bijzondere bergen. Bij het hotel nog even langs een elektronica zaak want mij ik kom tot de ontdekking dat ik de USB kabel van mijn headphone ben vergeten. Die ligt om de hoek van het hotel, dus een meevaller. Daarna de “stad” ingelopen, langs de haven slenterend in de heerlijke warme zon. Een fish en chips gegeten en terug gewandeld naar het hotel. Een mooie indrukwekkende dag.
Wederom heerlijk geslapen in het zalige grote bed. Een uitgebreid ontbijt en dan de koffer pakken. De dag begon met een korte autorit naar kirkjubour. Het ligt op het zuid westelijk deel van het eiland Streymoy. Volgens de info is dit de plaatst waar de eerste Ierse kolonisten zich vestigende. Met nog en overblijfsel van een kleine kathedraal van de 11de eeuw. Het dorpje telt nu 15 inwoners omdat de Noormannen en in de 17de eeuw een flinke storm het dorp vernielde. Een pittige maar mooie wandeling de berg op voor een panoramisch uitzicht over 4 eilanden, Sandoy, Vegar, Hestur en Koltur. Daarna een tocht naar de hoofdstad Tórshavn. Met een wandeling door het oude dorp gedeelte. Saksin en zijn fort, althans wat daarvan over is en de vuurtoren. Een koffiebreak aan de haven alvorens ik me moest melden bij de Ferry terminal. Op naar IJsland. Met een diner aan boort en morgen ochtend arriveer ik in het volgende deel van de reis in IJsland. Eenmaal vertrokken duurt bijna 1.5 uur voordat we alle eilanden voorbij zijn en dat levert een groot aantal mooie shots op. Zodra we de wateren binnen de eilanden hebben verlaten wordt de zee of eigenlijk oceaan wilder en dat merk je ook met lopen. Want in een rechte lijn lopen zit er niet meer in. Ik ben benieuwd wat dit gaat betekenen met slapen. Ik lig nu op de 6de etage dus een 2 tal etages lager dan op de eerste deel. Terwijl ik dit verslag aan het schrijven ben zit ik te eten en nu een stuk later en het is nu ook aangenaam druk. Belangrijk weetje voor de terugreis. Een intensieve en innoverende dag, jammer dat het einde avontuur Faeröer is, maar we komen nog even terug.
Na een bewogen nacht, en dat vooral door het rollen van het schip en dus vrij slecht geslapen. Nu geen geluid van de motor meer, maar vooral bang dat ik mijn bed zou uitrollen. Bij het ontbijt gelijk mijn koffer meegenomen zodat ik kon blijven zitten als ze voor het laatste uur de kamers gaan schoonmaken en er geen fatsoenlijke zitplekken te vinden zijn. Dus maar een tweede kop koffie. Het is nog erg mistig buiten, maar naarmate we meer in de buut van IJsland komen trekt de mist weg. En we kunnen met opgehelderde lucht de fjord van Seyðisfjörður invaren. Ik rijd dit maal vrij snel van de bood af, maar alle auto’s, motoren en bussen moeten via dezelfde weg, dus dat schiet nog niet op. Nu was de intentie te stoppen bij 2 watervallen onderweg naar Egilsstaðir. Maar van te voren niet gerealiseerd dat iedereen dat natuurlijk wil doen. En er zitten 500 auto op het schip, dus de parkeerplaatsen zijn vol. Dat wordt er een eentje voor de terug weg. Even tanken want de tank is bijna leeg en dan naar de eerste stop van vandaag. De Hengifoss waterval. De hoogte van het land. Wat uimont in de grote inham. Een flinke tegenvaller is de drukte met toeristen. Er staan maar liefst 3 bussen en nog een aantal auto’s dus het is in karavaan naar boven klimmen, een serieuze klim van 3 km wel te verstaan. De waterval bestaat uit drie lagen en die zie je in je klim dus voorbij komen. Daarna snel voor de massa weg naar Snæfellsstofa. Een natuurgebied met een waterval en kloof. Waar maar 3 mensen lopen. Middels een klein stukje terug ga ik via de 910 de hoogte in. Met een bezoek een de Highland. Hoewel het in het dal lekker weer is. 14 graden met een zonnetje is het hierboven maar koud, kil en vooral kaal. Het is het Nationaal park Vatnajökull. Met een mooi uitzicht op de gletsjer van de Vatnajökull National Park. Ik ben blij met mijn nieuw gekocht broek en dat ik mijn muts heb meegenomen. Want de wind is koud en snijd. Maar er komt geen wind door mijn broek en mijn muts zorgt voor een warm hoofdje. Ik rijd weer terug naar het dal en zit even te genieten aan het Lagarfljót. Het is bijzonder lekker weer. De thermometer heeft 14 graden aan. Als dit de komende 2 weken zo blijft dan heb ik veel geluk. Iets na 15.00 uur ceck ik in bij het hotel Gistihúsið - Lake Hótel Egilsstaðir. Ik ben moe, dus ga even liggen. Vanavond diner ik in het restaurant van het hotel.
De tweede dag in IJsland begon na een bijzonder lekker ontbijt met regen en mist. Nu is dat niet zo erg want ik moet eerst ongeveer 2 uur rijden bij de eerste locatie vandaag. En terwijl ik over de ringweg 1 rijd trek de mist steeds verder op en stop het met regen. De reis gaat naar het Hljóðaklettar nationaal park. Het landschap wisselt enorm snel. Van groene vlakte naar bergen in kleuren rood en zwart, naar een droog maanlandschap, naar een groen lava veld en een zwart onbegroeid lava veld. Maar eerst wat watervallen. De Rjúkandi waterval is de eerste en ligt in het dal van Jökuldakur. Een rivier stroomt door het dal en regelmatig zie je watervallen. Alleen deze was zeer de moeite waard. De volgende 2 waren echte toppers. De Dettifoss. Helaas sta ik aan de verkeerde kant van de over omdat het gehoekt ligt in de rivier, maar ma de pret niet derven. Nog steeds is de grote en de kracht duidelijk zichtbaar. De 2 km lange wandelroute er naar toe was leuk. Gaan vlakke wandeltocht maar onregelmatige ondergrond en soms wat klimmen en klauteren. Op de terug weg zag ik 2 oudere mensen met een stok aan komen lopen. Ik denk niet dat ze dat ook gaan doen. Een wandeling van een dikke kilometer brengt me bij de tweede waterval in deze rivier. De Hafragilsfoss. Voor deze sta ik aan de juiste kant. Het is giga indrukwekkend. Vooral de hoeveelheid waterdamp er vanaf kwam. Het geluid is zo hard dat mensen niet fatsoenlijk met elkaar kunnen praten en we staan er dan nog zo’n 200 meter vandaan. Hoewel hij kleiner is dan de Niagara watervallen, is het wel de grootste van Europa. Gelukkig is het hier niet zo druk als gisteren. De wandeling van een klein half uurtje terug naar de auto is ook weer een flinke tocht maar wel leuk om te doen. Gelukkig droogt mij kleiding snel op van de waterdamp van de 2 enorme watervallen. Want binnen een half uur ben ik bij de volgende stop. De Ásbyrgi canyon. Deze Canyon groeit elk jaar met 2 cm. En wel uit elkaar. Het ligt op de breuklijn van het Europees en Amerikaanse tektonische plaat. Deze loopt dwars door IJsland. Ik kom hier later nog een keer een natuurpark van tegen. Indrukwekkend berg wanden die verticaal staan op het groene met bomen begroeid veld. Op het uiteinde ligt een betoverend meertje wat groen is en de stenen met mos begroeid terwijl de rotswanden pikzwart zijn met een kleine waterval. Nu is het niet erg koud maar het is geen temperatuur om in je zwembroek een duik te nemen. Terwijl ik terug rijd begint het weer te regen waardoor ik geen mooie foto heb kunnen nemen van het bijna noordelijkste puntje, Öxarfjörður beach point met zijn zwarte stranden en bergen er om heen. Wellicht heb ik in het zuiden van IJsland meer geluk. In Húsavík wat een klein havestad is. Even een brood gehaald voor vanavond en een snelle heb gegeten. Ik merk dat ik energie nodig heb na 2 flinke wandelingen. Naar het B&B in Skútustaðir, wat ten zuiden van grootte Mývatn meer ligt. Een gezellig ontvangst en duidelijk uitleg wat er alleen in de beurt te doen is. Dus ik hoef me morgen niet te vervelen. (was ik ook niet van plan) Best moe, dus na een broodje en soepje ga ik vanavond vroeg slapen.
Vandaag nog een dag in Mývatn waar ik in de B&B heb overnacht aan de zuidkant van het meer. Het is om 7.00 uur mistig en druilig. Na het ontbijt met eigen gemaakte producten van de boerderij rijd in naar het noorden van Mývatn. Hier liggen 2 geometrische krachtcentrales wat niet zo interessant is maar wel Hverir. Een gebied met rokende putten waar zwaveldamp uitkomt en die de omgeving geel kleurt. De bergen op de achtergrond hebben een kleurschakering van zwart, rood en geel. Doordat het best koud is en er een flinke wind staat wordt de rook/waterdamp laag over het gebied geblazen. Wat wel mooi beeld geeft. Zeker gezien het vroege tijdstrip en dus maar een handje vol toeristen. Een stukje verder zou een mooi uitzicht punt liggen, over de Krava lava velden alleen buiten wolken heb ik niks gezien, dus helaas. Ik rijd de weg weer terug richting Mývatn. Met een stop bij Grjótagjá. Een grot in de lavelstroom met daarin helderblauw water. Alleen de zwavel lucht geeft aan dat er in baden niet zio’n strak plan is. Er boven zie je duidelijke de scheur in de aardkorst. Die niet zo extreem groot is als gisteren maar wel een duidelijk beeld dat je hier op een onstabiel gebied loopt. Een stop verder de Dimmuborgir lava velden. Hier heb ik een lekker lange wandeling van 2 uur door een gemaakt. Een goed uitgezet pad wat kronkelt door het lava veld wat mystieke kolossen van rots heeft gemaakt. Dit moet zo’n 14.000 jaar oud zijn. Sommige formaties hebben namen gekregen als de kerk. Het geloof van de IJslanders is dat hier ook de 9 dwergen hebben gewoond. Dat hebben ze voor de kinderen leuk aangekleed door in sommige van de gevormde grotten wat aankleding van stoelen en tafels neer te zetten. Als ik na de wandeling terug kom merk ik dat ook hier nu de toeristen bussen zijn gearriveerd. Dus een mooie timing om dat voor te zijn. De volgende stop is Höfði bílastæði suðu. Een schiereiland wat in het Mývatn meer ligt. Met de informatie uit mijn boek weet ik dat het meer eigenlijk een hele grote krater is van een vulkaan. Deze is bij de laatste ijstijd ontstaan. Doordat er zoveel ijs op lag is de vulkaan niet mega groot geworden omdat het ijs en dus water zorgde voor de koeling. Je zit op de schiereiland en eigenlijk overal rond het meer overal kleine vulkanen die later zijn ontstaan. De laatste stop ligt voor mijn B&B. De Skútustaðagígar. Een klein gebied wat uit 4 kleine vulkaan kraters bestaat. Alleen is de wind intussen zo hard komen opzetten en helaas begint het ook te regen, dat zorgt dat ik er niet lang blijf en na een klein rondje de warmte van mijn kamer ga opzoeken. Een intensief dag zowel fysiek als qua indrukken.
Vandaag wordt ik wakker en zie nadat ik de rolgordijnen heb open gedaan dat het zonnetjes schijnt. Dat is een mooier meevaller, als ik vandaag de boottrip heb. Al hoewel het weer heel snel kan omslaan, zoals ik vandaag merk. Als ik buiten kom, en dan is het bijna 8.00 uur schik ik wel van de koude lucht. Het waait flink. Dat is het waarom waarschijnlijk zo’n mooi weer is. De wolken zijn weg geblazen. Als ik in de auto sta geeft de thermometer ook 3 graden aan. Na het ontbijt rijd ik vanuit Mývatn weer naar de kust. Voor eerst een stop bij de watervallen van Goðafoss. Blijkbaar een bijzondere plaats gezien de grote parkeerplaatsen en de hoeveelheid auto’s. Of omdat het heel makkelijke bereikbaar is vanuit de ringweg. Maar goed, het is een best mooie waterval, alleen is het weer nu een stuk minder, erg bewolkt. Het kan ook komen omdat het hoog in de bergen ligt. Mijn reis gaat verder naar Akureyri, wat de hoofdstad van het noorden wordt genoemd. Nu moet je daar niet veel bij voorstellen. Want met 17.000 inwoners zou dat bij ons een kleine plaats zijn. Om daar te komen kies ik er voor om de bergpas te nemen en niet de tunnel. Het is het oude deel van de ringweg. Als je over de bergpas heen rijd begint de zon weer lekker te schijnen en zie je de stad liggen. As ik aankom in Akureyri uit uitstap merk ik dat de temperatuur lekker aangenaam is. Er liggen ook twee cruise schepen klaar in de haven, die gaande de dag allebei weer vertrekken. Ik wandel eerst door de “stad” heen, maar binnen een half uur heb ik het wel gezien. Dus nog even langs het infocenter voor de trip van morgen. Dat wordt een lange reisdag, dus even wat informatie inwinnen. Daarna de 3 uur durende boottrip door het fjord Eyjafjordur heen gevaren. Blijkbaar de langste fjord met 85 km van heel IJsland, er ligt ook nog een klein eiland Hrisey in. Hier wonen maar liefst 15 mensen op. Terwijl we de haven uit varen zien we gelijk de eerste walvissen. Geen grote jongens met machtige staarten die uit het water komen, maar een klein groep met jongen. Blijkbaar is het uniek dat ze zo dicht bij de haven komen. Helaas bleef het daar ook bij. Kleine tegenvaller, ik had meer gehoopt. Ondanks dat ik met 4 lagen kleren goed ingepakt ben voel ik op gegeven moment de koude wind wil. Ik moet even bewegen om de kou uit de spieren te krijgen. Maar terug in de haven, terwijl het schip bijna niet meer vaart merk ik dat ik weer opwarm. Daarna naar het hotel wat tegen de berg aanligt met een fantastische uitzicht over de stad en de fjord, zeker met de zon die nu nog steeds krachtig schijnt. Het is net te koud om buiten te zitten. Al hoewel ik het wel even geprobeerd heb. Het zonnetje is er verleidelijk maar moet wel realiseren dat ik hier dicht tegen de poolcirkel aan zit.
Vandaag een reisdag, en niet zomaar een, een autoroute over de Nordic Artic Road. Daar waar ik in 2017 de South Pacific Route in Nieuw Zeeland heb gereden is het nu dus de buurt aan de noordelijk variant. Ik wordt heerlijk wakker door het zonnetje wat door de gordijnen heen komen, alweer een zonnige dag. Wat een geluk. Maar niet te vroeg juichen want het kan in IJsland nog omslaan. Want vandaag niet het geval is. De hele tijd een mooi zonnetje wat mooie foto’s opleverde. Om iets voor negen uur vertrek in uit Akureyri voor de route naar het meest noordelijke punt van mijn reis (en ooit gehaald) De weg loop over het eiland met de noordelijke stad Siglufjörður. De bergen zijn machtig en met wit besneeuwde toppen een machtig gezicht. De vele watervallen zorgen er voor dat je toch weer klein voelt naast dit natuurgeweld. In de buurt van Dalvik een schitterende foto gemaakt van de bergen met een spiegeling in het water. (zie foto) Met 3 tunnels in de top van het eiland, waarvan 2 een één-baans tunnel is heb ik geen verkeer gezien. In de top nog wat walvissen gezien, maar die waren heel ver weg. Ondanks de “grote” stad Siglufjörður is er hier bijna niemand. De weg naar het zuiden van het schiereiland naar Sauðárkrókur veranderd het landschap van lange grote dalen, en de bergen zijn want minder ruw. Een zwart zand stad in de baai van de wkagafjordur geeft een magische foto gezien de golfen met de witte schuimkoppen er over heen rollen. Met de weg 744 weg door het tweede schiereiland wat de weg een beetje afkort. (Het noordelijke deel is onverharde weg), veranderd het landschap opnieuw. Nu hoge glooiende bergen met mos/gras. Voorbij Blönduós, waar even lekkere verse fish en chips (en een gratis ijsje) heb gegeten ga ook ik nu de onverharde weg opzoeken voor de laatste schiereiland de Vatnsnes Haheioi. Hier ligt een vestiging, (Blönduós) althans wat er van over gebleven is. Hoewel er onduidelijkheid bestaat over het tijdperk en door wie deze gebouwen moet zijn, ligt het hoog op de berg, van basalt kolommen opgetrokken en met her en der wat muurtjes. Het zou zo de filmset kunnen zijn van een slechterik van een ridder die hier woont. De weg er naar toe is zeer slecht en sneller dan 20 km/uur kan ik hier niet rijden. Vrijwel de rest van het eiland is ook onverharde weg, maar dat ligt er een stuk bij en dan rijd dan ook een stuk sneller met 60 km/uur. Iets voor Hvammstangi wordt de weg weer verhard, maar dat is dan ook de overnachtingslocatie voor vandaag. Een hele mooie autoroute, past zeker in de top 3, die van South Pacific Route (Nieuw Zeeland) en de Cobot Trail (Canada). Ik denk dat ik vannacht goed zal slapen want het was wel vermoeiend.
Na een heerlijke lange nacht geslapen te hebben werd ik wakker door het zonnetje wat de komen inscheen. Dat is een goed teken. Na een eenvoudig ontbijtje stap ik in de auto om verder westwaarts te rijden. De eindbestemming is de Snæfellsnes schiereiland. Maar eerst een stukje naar het zuiden en landinwaarts. Het is een mooie route wat begint met glooiende weg, gezien ik op de highway 1 zit. Op weg 50 ga ik het land in, een dal waar nog wat te doen is, Ik kom weer in de buurt van de scheidingslijn van de twee tectonische platen. Er staan hier flink wat vulkanen. De ene nog puntiger dan de andere. Ook rijd ik door lavavelden heen. Elke 15 minuten veranderd het landschap enorm. Een fijne rit om te rijden. Als ik door de bergen heen rijd wordt het even mistig met wat regendruppels. Maar ik denk dat het de wolken zijn. Als snel rijd ik de berg weer af en schijnt de zon. Ik ga naar twee watervallen, de Barnafoss en de Hraunfossar. Het zijn geen grote of hoge watervallen zoals eerder gezien maar vooral bijzonder vanwege de hoeveelheid water wat er in de smalle spleet bij de Barnafoss heen wordt geperst. Een stenen boog zou de indruk laten blijken dat het een natuurlijke brug is. Maar volgens de info borden gaat de legende dat er 2 kinderen op hebben gestaan en zijn weggeslagen en nooit meer terug gevonden. De Hraunfossar is een jonge waterval, of eigenlijk een reeks van. Het is na de laatste vulkaan uitbarsting in 800 na Chr. Ontstaan door een lavaveld waar gaten in zitten en de ondergrondse rivieren hier in uitkomen.
De weg gaat weer een stukje terug over dezelfde weg om daarna via de bergweg 60 langs of eigenlijk tussen 2 grote vulkanen te rijden en uiteindelijk weer een heel ander landschap te krijgen. Een bijna vlak landschap (voor het eerste) met 2 bergwanden die ver uit elkaar liggen. Her scheid het Snæfellsnes schiereiland van de westfjorden met een zee inham. Ik kies voor de zuidelijker route wat een gravel weg wordt maar goed berijdbaar. Het is een mooie bergweg waar bijna geen verkeer komt. En her en der een huis/schuur staat. Maar het is heel dun bewoont hier. Het laatste stukje is weer asfalt weg wat me brengt in Sudur-Bár Guesthouse vlak bij Grundarfjörður. Een grotere stad op het schiereiland. Ik heb voor 2 dagen hier een studio geboekt met uitziet op de zee. Het is 15.00 uur als ik aankom en het zonnetje schijnt nog lekker. Dus tot 18:30 uur lekker buiten in het zonnetje gezeten, uit de wind is het gewoon warm. Heerlijk. Nog even een handwasje gedaan gezien ik op de helft van de vakantie zit en alles lekker laten drogen buiten in het zonnetje. Intussen met mijn derde boek begonnen. Het vakantie gevoel zit er nu helemaal in. Vanochtend heb ik te horen gekregen dat mijn auto naar Nederland wordt gehaald om te repareren en dat er vervangend vervoer wordt geregeld waar k mee naar huis kan rijden.
Na gisteren avond lang van de ondergaande zon te hebben genoten (en die gaat heel langzaam als je zo noordelijk zit) en heerlijk geslapen te hebben had ik vandaag een rondrit in de Snæfellsjökull Nationaal Park gepland. Een reis van maar weinig kilometers maar veel uitstapjes van korte en langere wandelingen. De eerste stop was in het naastgelegen dorp Grundarfjörður voor een foto shoot van de Grundarfoss waterval, een klein stukje verder aan de andere kant van het dorp ligt de Kirkjufellsfoss waterval met uitzit op de meeste gefotografeerde berg van IJsland de Kirkjufell. Een 731 berg diep uit verschillende lagen is opgebouwd uit verschillende ijstijden en vulkaan uitbarstingen gevormd.
De volgende op de reis is de Bæjarfoss geweest, die een stukje van de weg af ligt en met zijn basaltblokken gevormde inham een mooie gezicht. Daarna heb ik een explosie vulkaan beklommen. De Saxhóll krater wat op het meest westelijke punt van IJsland ligt en daarmee ook het meest westelijke punt van Europa. Er staat een marker bij maar dit stelt niet zoveel voor. Met uitzicht op de magische Snæfellsjökull vulkaan. Een enorm massief gebergte waar de top met sneeuw bedekt vrijwel altijd in de wolken zit. Deze berg is de ingang geweest van Joule Verne in zijn boek, “naar het middelpunt van de aarde” over de tocht door het midden van de aarde. Waar in zijn verhaal op Sicilië op de Etna wordt uitgespuugd (waar ik 2 jaar gelden was) Leuke zo’n bruggetje. Er zou in een dorpje Hellnar een beeld moeten staan, maar die kan ik niet vinden. Terwijl ik door de lava velden rijd ie ik de twee pieken van de Lóndrangar liggen. Volgens de legende de toegangspoort voor de trollen die aan land zijn gekomen.
De route ging verder met een mooi zicht over de kustlijn van het zuidelijker deel van het Snæfellsnes schiereiland. Middels de weg 54, de weg langs het bergmassief van de vulkaan kom ik nog langs de Bjarnarfoss waterval en kom weer in het noordelijke deel van het eiland uit. Even een hapje gegeten en een lekker stokbroodje gekocht voor vanavond. In de middag een koffer check gedaan om te beoordelen hoe ik er voor sta met kleding. Tevens een controle van de boodschappen en geld. Ik zit op schema. Nog even wat info verzameld over de bestemmening van morgen want dan kom ik in de buurt van de actieve vulkaan. Maar zover ik nu weet is dat geen probleem. In de late middag relaxen, het was toch iets te fris vandaag om buiten te zitten. Dus binnen met uitzicht op de zee was gelezen.
Vandaag werd ik wakker door mijn wekker. Nu wilden ik vroeg vertrekken, maar dat ik na ruim 9 uur slapen nog wakker moet worden door mijn wekker is niet echt een goed teken. Blijkbaar toch nog niet uitgerust.
Het is vandaag bewolkt en de weersverwachting voorspelt niet veel goeds. Maar intussen weet ik dat dit snel kan omslaan in IJsland. En dat doet het ook, want zodra ik met weg 54 de bergen door ben en uit het schiereiland rijd, moet ik mijn zonnebril opzetten. De donkere wolken hebben plaats gemaakt voor een wolkendek waar de zon door heen komt. Het landschap is nu vrij vlak. Ik rijd door wel wat lava velden heen maar de bergen liggen nu een stuk verder. Middels de lange en steile zee tunnel ga ik onder de Hvalfjörður door. Dat scheelt een stuk omrijden en het is intussen geen tol weg meer. De vrachtwagen voor mij kruipt met 30 km/uur de tunnel uit. Nu wil ik mijn telefoon navigatie aanzetten maar op een of andere manier weigert hij dienst. Geen ontvangst? Niet het meeste prettige moment nu ik in de hoofdstad Reykjavik kom binnenrijden. Weetje het is trouwen de meeste westelijke hoofdstad van Europa en de meeste noordelijke van de Wereld.
Maar ik had de kaart een beetje bestudeerd dus ik rijd uit eindelijk zo naar de geplande parkeergarage toe. Niet dat de verkeersborden zo duidelijk zijn, maar ik wist dat het aan de waterkant moest liggen. Ik zie een groot cruise schip liggen, dus dat is mijn ijkpunt. Als ik de auto in de parkeergarage heb gezet maak ik een wandeling van ruim een uur, maar dan heb ik de stad wel gezien. Een moderne schone stad, maar er is niet zoveel te beleven, buiten de karakteristieke kerk die als bassalt blokken opgebouwd lijkt te zijn. En ik heb geen zin in een museum bezoek gezien het nu zo’n mooi weer is. Ik rijd verder zuidelijk naar Krýsuvík. Het valt me op dat ten zuiden van de hoofdstad gelijk de lava velden beginnen, sterker nog een deel van de woningen en bedrijven staan er nog tussen in. De bergen komen weer terug en het is een zeer zwart landschap. Bij Krýsuvík aangekomen staan wat meer auto’s dan ik de afgelopen dagen heb gezien bij de parkeerplaatsen. Maar dat zal zijn omdat veel toeristen alleen het zuiderlijke deel van IJsland bezoeken en ik nu bij de internationale luchthaven ben is het de start of eindpunt van vele. Maar ik denk het startpunt, want de auto’s zijn nog schoon. Deze hebben nog geen onverharde wegen gezien. Het is een geothermische plaats waar stoom met zwavel lucht uit de grond kom. Leuk, maar niet echt bijzonder. Wat ik in Nieuw Zeeland heb gezien was veel indrukwekkender. Ach ja een voordeel van veel reizen, je hebt altijd vergelijkingsmateriaal. Ik hoor Belgen tegen elkaar zeggen dat het wel heel bijzonder is. Zet me toch weer even terug naar het heden, ja het is eigenlijk best wel bijzonder.
Van de vulkaan die actief is niks te merken in de buurt. Mijn route gaat verder zuidelijk via een kustweg rijd ik tientallen kilometers over lava velden, die helemaal bedekt zijn met mos. Een merkwaardig beeld geeft het wit/groene mos tegen de zwarte stenen. Plus de grote van het lava veld is veruit de grootste van wat ik tot nu toe heb gezien. Uiteindelijk via een lus weer terug naar Reykjavik. Ik ben eigenlijk best wel moe, niet dat ik zoveel gedaan heb, maar merk dat ik moeite heb tussen de lijntjes te blijven rijden. Dus ik ga naar mijn hotel. Even relaxen. Vanavond in de buurt uit eten. Is ook weer een paar dagen geleden geweest. Morgen naar Þingvellir. De bekendste plaats van IJsland.
Vandaag een heerlijke dag gehad. Het begon met een zonnige dag, bijna geheel blauwe lucht en die bleef die hele dag. Het ontbijt was druk en chaotische. Vooral een busladingen Duitser die dit veroorzaakte.
Maar ik ben snel weg naar het UNESCO werelderfgoed het þingvellir, nationaal park. Ik wil er zijn voordat de buslading toeristen komen. Het dat is me aardig gelukt. Nu zijn er 5 parkeerplaatsen, maar de grootste bij het info center is vrijwel leeg.
Maar voordat ik daar ben gekomen via de 435 weg een kleine omweg maar was zeker de moeite waard. Ik reed door met bergmassief Nesjaviller. Het zijn restanten van een vulkaan die 8000 jaar geleden geëxplodeerd is. Hier ga ik morgen wandelen.
Maar terug naar het verhaal van þingvellir nationaal park. Het is ook zoals in het noorden van IJsland een plaatst waar de twee aard schorsen elkaar tegen komen. Ook hier verticale wanden met daarin tussen de verzakking. Die trouwens nog elk jaar een cm verder zakt. De twee wanden verplaatsen ze zich ook hier 2 cm per jaar. Uit de Amerikaanse plaat is de waterval die met een 20 meter hoogte water laat vallen in het meer, de Öxarárfoss. Deze is zelfs van veraf nog te zien gezien het witte val het kolkende water zich sterk aftekent tegen de zwarte bergwanden. Na een 2 km tocht langs de bergwanden gemaakt te hebben kies ik voor de lange wandeling naar het midden van het park waar nog restant van huizen zijn. Een tocht door een pad niet breder dan 2 voeten breed. Soms met het betere klim en klauter werk. Een gebied van lava stromen naar vooral lage begroeiing van stukken grassen en mos wat op de rotsen groeit. Bijna 18 km gewandeld door het bijzondere landschap. En ik ben buiten bij de bergwanden alleen een parkwachter tegen gekomen. Heerlijk, vermoeid maar voldaan gevoel. Nog even naar Selfross gereden om te tanken. Om half vier kom ik bij het hotel aan. Wat afgelegen ligt. Ik verblijf hier 3 nachten en terwijl ik het schrijf zit ik in de grote sfeervolle woonkamer achtig lobby van het grote huis. Een meevaller vandaag want ik heb een beterere kamer gekregen dan geboekt. Ik verwen me nu met het eerste biertje in IJsland. Heerlijk maar met 10 euro wel prijzig. Maar ik vond dat ik het wel had verdiend. Een topdag vandaag.
En rust dagje staat vandaag op de planning, maar een hele dag stil zitten gaat me niet lukken. Dus na het ontbijt stap ik in de auto voor een route naar het berggebied Nesjavellir ten zuidwesten van Tingvallavatn meer. Ik was hier gisteren door heen gereden en was positief geprikkeld door de schoonheid van de kaalheid van deze restanten van een vulkaan. Ik parkeer de auto op het hoogste punt die ik kan vinden en ga op hinking. Een zware maar mooie klim. Want het eerste deel van de trip gat vooral de hoogte in. Er was weinig vlak. Of de lucht is hier ijler of mijn conditie is toch niet zoals het had moeten zijn. Ik was snel buiten adem bij de steile stukken. Maar nu was het wel een serieuze klim van bijna een dik uur. Met mooie vergezichten op de op, en toen waar naar beneden. En dat was toch ook wel een uitdaging. Vaak zittend om me te laten afglijden op de stijle stukken, om te voorkomen dat ik sneller beneden zou zijn dan gewenst. Ik merk nu pas hoe groot de hoogte verschillen op sommige punten zijn. Halverwege is een vlak stuk en zie je de bergwanden. Waarvan ik er net een heb beklommen. Toch wel een beetje trots op mijn zelf. Zoek de auto op de foto. Toen was ik al bijna terug.
Toen, nadat ik adem was gekomen nog een kleiner vulkaan bezocht. Dat was maar 15 minuten klimmen en de weg er naar toe lag er een stuk beter bij. Maar hier waren dan ook veel toeristen. Het was de Kerið krater. Een kleine explosie krater gevuld met water. En met het mooie weer is dat zelf licht blauw (spiegeling van de lucht) en dat met de groene afzetting van mos op de wanden tegen het zwarte gesteente gaf wel een mooi effect.
Iets na de middag in Selfoss even brood gehaald en in het zonnetje op het terras bij het hotel opgegeten. Het is met 16 graden lekker. Niet zo warm als nu in Nederland, maar eerlijk met de rust en zuivere lucht op me heen. Als mijn suikerspiegel weer gestegen is even een klein slaapje want bij het lezen vallen mijn ogen dicht.
Daarna rustig aan, en op het terras lekker uit de wind gezeten en gelezen. Het is zo’n helder lekker weer dat zelf in de verte de besneeuwde toppen van de Skaftafell of Vatnajokull vulkanen te zien zijn. Dat is de grote witte plek op de kaart van IJsland en het zuid oosten.
Vandaag vroeg op. Ik wil voor de grote lading toeristen bij een van de bekendste punten van IJsland zijn. Naar het park Geysir. Dus om iets voor 7.00 uur zat ik aan het ontbijt en om 7.15 uur in de auto te zetten, verder het land in. Dit is trouwens de enige plaats waar de wegen ook werkelijk het land in lopen. Na een klein rijden uurtje later ben ik er, en zoals gehoopt waren er nog maar weinig auto’s op 1 van de 2 parkeerplaatsen. Het is een klein stukje berg op lopen. Maar ik merk gelijk dat de wandelingen van de afgelopen dagen nog in mijn benen zitten. Mijn kuitspieren staan gelijk op spanning. Het gebied waar de bekende Geysir ligt is een geothermisch gebied. Dus op meerdere plaatsen zijn kleine water partijen die koken en op andere plaatsen komt stoom uit de grond. Alleen dit keer ruikt het hier niet naar zwavel. De echte Geysir is vrijwel niet meer actief. Deze is door jaren van zeepbehandeling, die zorgt voor opwekking van een eruptie, naar de klote is geholpen. Maar een aantal jaar geleden is door boorwerkzaamheden de naastgelegen zus de Strokkur actief geworden. Deze spuit ongeveer elke 8 minuten zo’n 20 meter water en stoom de lucht in. Dus daar hoef ik dan ook niet lang op te wachten als deze actief wordt. Vreemd genoeg best wel spannend, terwijl je weet wat er gaat gebeuren. Maar zo blij als een klein kind wordt je als je het dan toch van dichtbij kan meemaken. En dat is mogelijk omdat er bijna geen andere toeristen zijn. Deze geysir is 23 meter diep en het spuit water met 120 graden dus de lucht in. Het is maar een heftige spuit en dan is het weer rustig. Het blijft dan niet minuten lang spuiten. Dat was in NieuwZeeland met de white Lady wel et geval. Maar die werd dan wel met zeep opgewekt.
In de buurt zie je in het mooie landschap de aftekenen van meerder waterpools, eentje is zo helder dat je echt heel diep kan kijken. Ik loop weer terug naar de Strokkur. Het lukt me om een mooie foto te maken, net voordat hij explodeert, zodat er een grote blauwe bol van water bovenop de waterput licht. De volgende stop was een klein half uurtje verder landinwaarts rijden. De Gullfoss waterval. Een waterval die in 2 stappen het water laat vallen, waarbij de twee niveau’s haaks op elkaar staan. Het is een zeer grote en heftige waterval, deze zorgt dus ook weer voor de vele waterverstuiving in de lucht. Als de zon had geschenen, want niet het geval is, omdat het bewolkt is zou je een regenboog boven de waterval moeten hebben, helaas is dat niet het geval. Maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. Ook hier ben ik met maar een handje vol toeristen dus was zeker de moeite waard om zo vroeg op te staan. Ik rijd weer een deel van deze weg terug (de weg stop hier namelijk en is alleen voor 4x4 speciale auto’s mogelijk. In de verte zie je wel de gletsjer liggen van de Langjokull gebergte liggen. Als ik dus de weg terug rijd is het bijna 2 uur later dan mijn bezoek aan Geysir park en nu staat het vol met auto’s en ik kom op de weg terug nog busladingen toeristen tegen.
Ik maak een kleine omweg om de kloof van Brúarhlöð te zien. Hoewel ik de enige ben, was het wel een tegenvaller naar het geweld van de Gullfoss waterval. Een stukje verder rijd ik zuidwaarts en maak een stop bij de waterval van Faxi. Deze s daartegen wel weer de moeite waard. Enorm breed en niet indrukwekkend doos de hoogte, maar vooral de het geweld en geluid wat het te weeg brengt. Het water stroom een mooi canyon ik waar langzaam het zonnetje door heen breekt. Een stop verder de laatste waterval van vandaag de Urriðafoss waterval. Hij stond eigenlijk voor morgen op het programma, maar ik pak hem nog even mee. Ik lees dat het deze waterval van IJsland het meeste watermassa per seconde verwerkt. Ondanks hij minder hoog of breed is, blijkbaar toch wel eentje van formaat.
Op de weg terug stop ik bij een bakker voor een broodje en een grote kop koffie. Dan rijd ik in een klein uurtje weer terug naar het hotel. Dan was de laatste dag in de Gouden driehoek. De rest van de middag reis van morgen doorgenomen en ingevoerd in mijn telefoon voor de navigatie. Wordt wel weer een langer autorit met meerder stops. En verder relaxen met een boek en lekker muziek. Nog even kleren van de grote koffer naar de kleine koffer omgepakt en een zak klaargemaakt voor kleiding op de boot en laatste stuk naar huis rijden. Gezien ik op de boot niet meer bij de auto kan komen.
Vandaag staat er weer een reis etappe op het programma, met veel stops onderweg. De dag begint bewolkt en met dreiging naar regen. Ze hebben het voorspelt. Ik ga de zuidkust van IJsland afreizen. Via Selfross kom ik op de ringweg uit. Na een klein uurtje rijden heb ik een stop bij de Ægissíðufoss waterval. Intussen schijnt de zon lekker en zie ik in mijn spiegel achter me de donkere lucht. Het ligt op privé terrein en moest dus even toestemming vragen in de boerderij. Maar was geen probleem, zolang ik maar op het pad bleef. Daarna een stop bij een museum, het is wat anders als watervallen of vulkanen. Het is het LAVA centrum, maar het gaat wel over IJsland en zijn vulkanen, gletsjers en dus ook watervallen. Zeer modern en interactief opgezet. Weer wat wijzer geworden. En belangrijke vraagstuk hoe komt dat IJsland zoveel actieve vulkanen heef. De aardkorst is hier gemiddeld tussen de 2 en 5 km dik. Bij ons is dat 27 km. Buiten dat en de actieve beweging van de aardoppervlakte zorgt voor een actief land, met vulkanen, geothermo plaatsen en gijsers. Afgelopen 5 jaar zijn er 15 actieve vulkaan uitbarstingen geweest, sterker nog de afgelopen 24 uur zijn er 52 aardbevingen geweest. Nu worden ze daar niet zo zenuwachtig van. Ze maken zich vooral druk over de grote jongens waar veel ijs en sneeuw op ligt. De zorgen voor veel ellende. Veel rook/as en vooral modder stromen, die veel sneller zijn dan de lava stromen. De vulkaan uitbarsting in 2010 die het vliegverkeer in europa stil legde was er zo’n een. Er zijn blijkbaar regels waar je mag bouwen en hoe he moet bouwen zodat de huizen aardbeving bestemming zijn.
Ik rijd nu het actieve vulkaan gebied in. Met de grote jongens. Van toppen van 1400 plus meter. Met gletsjers die je vanaf de rondweg ook ziet liggen. De volgende stop is de Gluggafoss waterval. Die bijna verborgen is, een slanke maar zeker mooie waterval. De thermometer geeft nu zelfs 20 graden aan. Er zijn hier weinig toeristen, het ligt dan ook een stukje van de ringweg af. Mooi om even gezien te hebben. Ik rijd via een grevel weg weer terug naar de ringweg en kom in een zandstorm terecht.
Intussen rijd in met aan de linkerkant grote stijle berg wanden, maar veel kleinere watervallen. En aan de rechtkant, vlak land met veel grasland. Ik weet na het bezoek aan het museum dat dit de zandpartijen zijn die de vulkanen hebben gelegd en is dus land wat van de zee is afgepakt. Een foto-shoot van de Skógafoss waterval op afstand, want ik zie heel veel auto’s op de parkeer plaatst staan. Dit is duidelijk de route die de toeristen pakken die maar een week IJsland afreizen. Als ik in het plaatsje Vik ben aangekomen regent het intussen ook voor mij. Even tijd voor een lunch met de hoop dat het minder wordt/danwel stopt. Maar na een klein uur weinig verbetering. Alleen is de stof we van de auto afgespoeld. Dus toch maar verder. Via enorme uitgestrekte lava velden die helemaal bedenkt zijn met mos die groen/wit is. Blijft een mooi gezicht op het zwarte steen. Vlakbij mij B&B in Kirkjubæjarklaustur bezoek ik nog de Fjaðrárgljúfur een kloof wat is ontstaan is in de laatste ijstijd. Helaas regentje het nog lichtjes dus niet echt mooie foto’s kunnen maken. Morgen ochtend als het droog is probeer ik het opnieuw, hopelijk heb ik dan meer succes.
In de lobby van het gasthuis even mijn derde boek uitgelezen de laatste twee dagen doorgenomen met de routes.
De reis gaat vandaag van het zuidelijke deel naar het westland van IJslandvandaag. Eerst maar weer even Leaseplan gebeld, want tot op heden nog niks gehoord, en tot mijn verbazing is er nog steeds niks geregeld voor een auto in Denemarken. Intussen ben ik aardig pisset. Want een prutsers.
Maar goed snel weer opzij proberen te zetten dat niet mijn dan is verkloot. Na het ontbijt stap ik in de auto om verder te gaan. Het is nu erg mistig dus een foto maken van de kloof heeft geen zin. Op een klein stukje rijden heb ik de eerste fotostop de Stjórnarfoss waterval. Een mooi exemplaar vooral doordat de mist die de bovenkant van de waterval verbergt geeft het een magische foto moment.
De route gaat verder via de ringweg naar Skaftafell. Dit is een waterval waar je even voor moet werken maar het is nog veel meer. Eerst de waterval. Na een wandeling volgens de borden “eenvoudig” maar 1700 meter lang flink klimmen, want mij kuitspieren niet zo leuk vinden. En gelukkig ben ik niet de enige die enig zins buiten adem is als je bovenkomt. Het is een waterval die uit verticaal gevormden zwarts basalt blokken als achtergrond heeft en het water met 30 meter naar beneden stort. Dit water komt van de gletsjers af. Buiten deze waterval loop ik ook nog langs de kleinere watervallen, Hundafoss en Svartifoss Want ik sta nu in Vatnajökull National Park. Dit is het grootste beschermde natuur gebied van IJsland, wat ook op de UNESCO wereld erfgoed lijst staat. (weer eentje afgestreept). Maar het bijzondere zijn de volgende getallen. Het is een gebied zo groot als 11% van de grondoppervlak van IJsland. Het bestaat uit 22 vulkanen met 13 gletsjers. En tot 1974 stopte hier de ringweg, In 1991 was de brug compleet weggeslagen door de vulkaan uitbarsting die zo’n watermassa te weeg bracht van de grootte van de 4 grootste rivieren gezamenlijk. 20 maal de watermassa van de Niagara waterval. Buiten water kwamen er rotsen en complete ijsbergen van gebouwen van 6 etages hoog mee. Dit alle verwoest dus alles op zijn weg. Daarom mag er sindsdien ook niks meer worden gebouwd in deze omgeving. Met de groote kans dat het zeker nog een keer gaat gebeuren.
Hier heb ik lekker gewandeld. Bijna 2 uur en als ik ook hier terug kom staat de parkeerplaats helemaal vol met honderden auto’s en bussen. Na een gratis kop koffie (die krijg je bijna overal als je de bestuurder bent) in het zonnetjes, want de zon schijnt intussen ga ik verder. Maar niet veel later als ik de hoek om ben van deze vulkaan massa, slaat het weer compleet om. De temperatuur zakt heel snel van 16 naar 8 graden en het is mistig en het regent ligt. Helaas blijft dat ook bij de volgende stop bij Diamand Beach. Dat is de toeristen naam voor Breiðamerkursandur. Een zwart zand strand wat de uitloper is van het binnenmeer Jökulsárlón wat bezaaid ligt met ijsblokken. Deze zijn van de gletsjers en worden door de snel stromende rivier en de zee op het strand geworden. Sommige zijn maar hand groot, maar sommige zijn zo groot als een auto. Van de kleuren, wit, helder blauw en bijna zwart. Sommige die deels in het water liggen hoor je knisperen terwijl ze opgaan in de zee. Andere zie je in de rivier omvallen of uiteen vallen. Een merkwaardige gewaarwording.
De reis gaat verder naar mijn eindbestemming vandaag vlak bij het plaatsje Höfn. Door de mist is mijn wereld nu heel klein geworden en zie niks van de omgeving. Mijn gasthouse ligt er net buiten de stad onder het bergmassief Stokksnes. Nu is deze nog in de mist verborgen als ik dit schrijf. Maar de weersverwachting is dat het vanavond opklaart dus hopelijk kan ik na een hapje eten in het dorp ze zien en foto graveren. Want de afbeelding die ik zie zijn wel heel mooi.
Morgen de laatste dag in IJsland. Met een beetje geluk is het weer dan beter gezien het een tocht door de fjorden gaat worden. De verwachting zijn gelukkig positief.
De laatste dag in IJsland, terug naar het begin zodat het rondje compleet is. Helaas begon de dag met veel mist. Dus geen foto van het bergmassief waar ik was, want verder dan 100 meter zie je niks.
Na het ontbijt in dit kleine Guesthouse gaat de reis verder noordelijk langs de Oost fjorden. De eerste stop was de Skutafoss waterval. Nog flink in de mist maar het gaf net zo als gisteren wel een mooie foto. Helaas begint het daarna te regen en dat blijft het ook bijna 3 uur duren. In principe niet zo probleem, want ik moet toch veel kilometers afleggen. Alleen een deel van de vergezichten over de fjorden heb ik moeten missen. Het laatste anderhalf uur van de reis is de mist en regen weg en kan ik met een licht zonnetje afscheid nemen van IJsland. Nog even een foto die ik op de heen rit wilden maken van de Gufufoss. En van de vallei van Egilsstaðir waar mijn eerste overnachting was. Het grote meer met zijn bergen met besneeuwde toppen mooi in het zonnetje. Terwijl ik dit aan het schrijven ben voor de derde maal vandaag Leaseplan gebeld over de status van een vervangende auto. Want de maatschappij die ze hadden op gegeven blijkt op zaterdag gesloten te zijn. Maar dat moest ik ze vertellen, dat hadden ze zelf niet ontdekt. Zoals het er nu uit ziet is het geregeld, maar dan ook wel op het laatste moment. Nog even een kop koffie bij de terminal halen en in de rij staan over het boarden, dat gaat super snel en ben binnen enkele momenten in de boot. Met een hut met groot raam aan de voorzijde van et schip dus een mooi uitzicht (denk ik)
De komende 2 dagen dus op zee en dan de reis naar huis. Dus even afgeschermd van de buitenwereld.
Intussen de eerste etappe met de boor erop zitten. Ik ben weer terug op de Faeröer. De boot zal hier 4 uur liggen om te lossen en te laden. Dus heel even weer bereik.
Daarna de tweede etappen en die is een stuk langer. Vannacht niet goed geslapen. Ondanks een mooie zonsondergang bij het vertrek uit IJsland. Maar de boot beweegt iets te veel voor mijn gemoedsrust en gewone rust. Hoewel ik nu geen motor hoor, zijn de golven op de Atlantische oceaan toch wat intenser. Hopelijk gaat het de komende 2 nachten beter als we de Noordzee gaan binnenvaren. Althans dit deel ervaarde ik op de heen weg als prettiger. Ik heb bijna de helft van het fotoboek af. Dus dat schiet lekker op. Leuk om de foto’s weer terug te zien. Sommige dingen was ik al weer vergeten. Maar met ruim 1700 foto’s is dat wellicht ook niet zo vreemd.
Vanacht een stuk beter geslapen, het schip[ schommelt inderdaad een stuk minder. Vrijwel de gehele dag aan het fotoboek gewerkt. Dus is nu klaar. Als ik thuis ben er nog een keer door heen lopen en dan kan ik het bestellen.
Wat doe je dan nog meer, af en toe een wandeling over het dek. Even kijken als we langs de Shetland eilanden varen. En lekker eten aan boort. Dit is een stuk beter dan de reservering op de heen weg. En zeker zijn geld waard.
Exact op tijd komt het schip aan in de haven van Hirtshals. Terwijl ik uitgebreid mijn ontbijt nuttig zie ik dat we langs de zuid kust van Noorwegen varen. Ik heb mijn koffer al meegenomen en mijn hut verlaten, gezien je die namelijk een uur van te voren moet verlaten. Dus met een extra kop koffie zie ik dat we de laatste zee miles afleggen. Op het moment dat de kust van Denemarken in zicht komt kunnen we naar de auto's toe. Alleen dan duurt het nog een uur voordat ik het schip kan verlaten.
Daarna in een stuk naar het vliegveld van Kolding gereden gezien ik om 15.00 uur de auto moet inleveren bij Sixt en om 15.00 uur bij Europacar een nieuwe moet ophalen. Natuurlijk zit het even niet mee want als ik mijn auto onlever zie ik nergen van die trullies staan en met 2 koffer, rugtas en een krat is dat te veel om allemaal mee te nemen. Dus ik zet de krat met spullen achter de auto die ik heb ingeleverd. Als ik terugkom met de nieuwe auto staat deze er gelukkig nog. En dat heeft er dus wel een half uur gestaan. Hoezo is de beveiliging goed op de luchthaven met achtergelaten baggage.Met de nieuwe auto snel even de telefoon verbinden zodat ik muziek heb en deze heeft ook navigatie dus ingsteld voor de reis naar huis.
een rit met 2 stops brengt me om 22:45 uur thuis. Op een kleine file na reed het makkelijk door, ook in Hamburg waar op de heenweg nog een tijd stil had gestaan.
Dat was een bijzondere maar hectische reis met het probleem van vervoer. Maar zeker om even op terug te kijken.
Wil je meer informatie over mijn ervaringen in IJsland en/of Faeroer
Silvester van Pommeren, Nederland
info@silvpom.nu
ga naar: Fotopagina van IJsland
ga naar: Films van IJsland
ga naar: Startpagina reisverslagen
ga naar: startpagina